| |
Φθινόπωρο και έφυγες χειμώνας για να έρθεις
Μικρο πουλι που κίνησε να παει για το νοτιά
Τυλίχτηκες στα σύννεφα και σα βροχούλα πέφτεις
Θάλασσα που φουρτούνιασε και κύματα σκορπά
Χρυσάφι στάζει στα μαλλιά ο ήλιος του Δεκέμβρη
Κι όπως κρυώνει ο καιρός ζεσταίνονται οι ψυχές
Δίνει μια το βλέμμα σου στον ουρανό να ανέβει
Όμορφα καθώς μπλέκεται με τις ανατολές
Καρδιά η ζωή και κρύβεται πίσω απο την ανάγκη
Μα την ακούς που ολο χτυπά αγάπη και φωτιά
Νυχτώθηκε η ακγαλιά την σκέψη να προλάβει
Κι όλη η ψυχη πως χώρεσε μόνο σε δυο φιλιά
Φτερούγισε στα χέρια σου του χρόνου η σοφία
Στα δυο σα κόπηκε ο καιρός και άλλο δε κρατείς
Μέλι σαν σταζει τις νυχτιές απο μελαγχολία
η αγάπη που χειμώνιασε μ’ ακόμη τη φορείς
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
