stixoi.info: ανθρώπου έργα

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: ανθρώπου έργα

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130610 Τραγούδια, 269427 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

ανθρώπου έργα

καλησπέρα σε όλους

το κύμα χτυπάει την αλυκή δίχως οίκτο
δίχως να συλλογιέται καν πως χάνει κάτι απ΄ την ουσία του
και γυρίζοντας πίσω δε θα’ ναι ποτέ πια ίδιο

στιγμή αξεδιάλυτα δεμένη με την απουσία`

κι ένα σφυρί ο χρόνος
σε αμόνι από σύγνεφο
σμιλεύει το αύριο

το σήμερα ποιος το’ πλασε
και του’ δωσε τη γεύση τη γλυφή
όσο κι αν πιεις να μη χορταίνεις
-μόνιμη η δίψα μέσα σου-
ποιος το σμιλεύει μέσα μας αυτό το αχόρταγο καμίνι
που σαν θεριό βρυχάται
πύρινες γλώσσες χαλκεύουν τα τείχη του
ουρανοί δίχως πέρας σημαδεύουν τη δίνη του

σβήνουνε μέσα μου σωρός τα αγέννητα ρωτήματα
και ο αέρας μοιάζει να’ χει κάτι από τη θλίψη
ξανά θα χαράξω σιωπές στο χαρτί`

μα δε γελιέμαι
το καμίνι δεν κοπάζει με τις λέξεις
κι όσες φορές κι αν ψάξω κι αν ρωτήσω
πάλι η απάντηση θα χάσκει μοναχή`

κανείς ποτέ δε βρήκε τι
στα μάτια του ανθρώπου κρυφοκαίει
ίσως μονάχα ο πόθος του
ν’ αγγίξει τη ζωή
πριν να τον πάρει η λησμονιά
προτού ο χρόνος τον αρπάξει στις δαγκάνες του
και τον συνθλίψει
και μείνει η γεύση του άπιαστου και πάλι

μια μικρή αδύναμη ύπαρξη στην ανάστροφη δίνη
που ο χρόνος σιωπηλά κυβερνά`
εκεί που η φυγή μοιάζει ξανά λιποταξία
και η λήθη υποταγή.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 11 Στα αγαπημένα: 2


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Φιλοσοφικά Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Ηλιαχτίδα 05-12-2006 @ 06:42	σβήνουνε μέσα μου σωρός τα αγέννητα ρωτήματα και ο αέρας μοιάζει να’ χει κάτι από τη θλίψη ξανά θα χαράξω σιωπές στο χαρτί` ::yes.::
ΑΙΟΛΟΣ 05-12-2006 @ 06:55	σβήνουνε μέσα μου σωρός τα αγέννητα ρωτήματα και ο αέρας μοιάζει να’ χει κάτι από τη θλίψη ξανά θα χαράξω σιωπές στο χαρτί` Θαυμάσιοι στίχοι Ειρήνη... Τις ένιωσα πολύ καλά... ::smile.::
ka ti na 05-12-2006 @ 06:56	απο τα πιο όμορφα ποιήματα.. που έτυχε να διαβάσω.. σ΄ευχαριστώ..
MARGARITA 05-12-2006 @ 07:06	σβήνουνε μέσα μου σωρός τα αγέννητα ρωτήματα και ο αέρας μοιάζει να’ χει κάτι από τη θλίψη ξανά θα χαράξω σιωπές στο χαρτί` κάθε στίχος σου ποίημα Ειρήνη μου...υπέροχο...την αγάπη μου ::smile.::
ΑΜΕLIE 05-12-2006 @ 08:31	Περπατά δίπλα στο κύμα το ποίημά σου κι αναρωτιέται..Μου άρεσε πολύ!
Δήμητρα 05-12-2006 @ 10:10	Ειρήνη μου, είχα πολλή καιρό να σε διαβάσω και μου έλειψε η γραφή σου.. Τί να πω? Μόνο εσύ μπορείς να γράφεις με τόσο χάρη... Να σμιλεύεις στίχους και εικόνες τόσο όμορφα. Την καλησπέρα μου και την αγάπη μου.
Spartinos 05-12-2006 @ 10:23	ΥΠΕΡΟΧΟ ΕΙΡΗΝΗ ::up.::
χρήστος 05-12-2006 @ 13:29	καταπληκτικό, ειρήνη γράφεις μοναδικά κι ας κάνεις πως δεν το ξέρεις... καλησπέρα
seizeTHEday 05-12-2006 @ 16:28	Πολύ πολύ όμορφο Ειρήνη... Να είσαι πάντα καλά! Καλό ξημέρωμα!
Αστεροτρόπιο (Jeny) 05-12-2006 @ 16:43	Κι εγώ σε διαβάζω πάντα Ειρήνη μου... Οι στοχασμοί, η θλίψη, οι εικόνες, η αλήθεια, η πένα σου. Είσαι από τις αγαπημένες μου.
ειρήνη 06-12-2006 @ 06:54	σας ευχαριστώ όλους πολύ ::smile.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο