Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ευτυχώς το μαύρο είναι αόρατο
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130603 Τραγούδια, 269424 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ευτυχώς το μαύρο είναι αόρατο
 Από τις διαδρομές της ψυχής μου...
 
[B][align=center]Εψαξα να βρω το στίγμα σου...
Έστω ένα κόμμα ή μια “τελεία”...
Μια γραμμή από την πένα σου...
Ενα γράμμα φωνήεν ή ένα σύμφωνο...
Ολα “κενά” ...[/B]

Θυμάμαι κάποτε...
Μια μνήμη καρμπόν...
Ελαβα ένα γράμμα...
Ο φάκελος μαύρος...
Το γραμματόσημο κόκκινο...
Στάλες τον χρωμάτιζαν πένθιμα…
O ταχυδρόμος τρόμαξε...
Τον πέταξε κάτω...

[B]Περιεχόμενο...

- «Το στίγμα μου καρφώνει κάθετα την ψυχή...
Δεν το έννοιωσες...
Λυπάμαι που δεν κατάλαβες...
Ότι δεν είμαι “τέλεια”...
Η “γραμμή” μου χαράζει την καρδιά...
Κομματιάζει τους χτύπους...
Στεναχωρήθηκα που δεν το αντιλήφθηκες...
Η “πένα” μου γράφει...
Το μυστικό είναι ότι διαγράφονται...
Τα πάντα όταν τα διαβάσεις...
Εψαχνες γράμματα...
Δεν κατάλαβες ότι είμαι “αγράμματη” …
Σου απέμεινε μια κόλα “άδεια” ...
Καλά πως με πίστεψες...?»[/B]

Μου έγραφε...
Εχω φυλάξει το γράμμα...
Αλλά κανείς δεν μπορεί να το διαβάσει...
Μονάχα εγώ...
Οι έννοιες χάθηκαν...
Μαζί με τον αποστολέα...
Ολα αυτά έμειναν στην σκέψη μου...

Ευτυχώς το μαύρο είναι αόρατο...
Δεν με σκιάζει...
Ευτυχώς έφυγες...
Δεν με νοιάζει...

[B]Ευτυχώς με καλεί μια νεράιδα...
Τι ευτυχία...
Δεν σου μοιάζει...[/B]

Στέλιος Κ.[/align]


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 10
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Οταν πλησιάσεις πρόσεξε σε παρακαλώ μην σκοτεινιάσεις την ψυχή μου,αλλιώς φύγε αθόρυβα όπως ήλθες...
 
ofilia
05-12-2006 @ 15:50
ευτυχως το μαυρο ειναι για τους άλλους κι άορατο δεν με σκιάζει...και η γραφη σου χρωματισμένη μ ένα πορφυρο χρώμα...ομορφο...
ΑΙΟΛΟΣ
05-12-2006 @ 15:56
Ευτυχώς με καλεί μια νεράιδα...

Τι σύμπτωση Στέλιο…
και μένα μια νεράιδα με καλεί…
Θαυμάσιο το ποίημα σου…
::smile.::
Ραδάμανθυς
05-12-2006 @ 15:56
Ξέρεις τι μ'αρέσει...

Που μου θύμισες την εποχή της ερωτικής επιστολής.
Ούτε πλήκτρο undo, ούτε copy paste, ούτε emoticons...
Μόνο λόγια γλυκά και πικρά...
Έτσι θυμάμαι...
MARGARITA
05-12-2006 @ 16:41
Είναι νύχατ είναι μαύρα και δεν φαίνονται...μα εσένα η γραφή σου είναι κατακόκκινη από αίμα Κένταυρε και οι στάλες στάζουν... ::love.:: ::yes.::
Αστεροτρόπιο (Jeny)
05-12-2006 @ 17:00
Η ψυχή δε σκοτεινιάζει Στέλιο μου.
Πάντως οι σταγόνες έφτασαν ως εδώ.
::love.::
Spartinos
05-12-2006 @ 19:42
ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΣΤΕΛΙΟ ::up.::
Ηλιαχτίδα
05-12-2006 @ 23:05
Τα ομορφά σου... ::smile.::
georgia
06-12-2006 @ 03:36
Πάρα πολύ καλό...ακόμα όμως υπάρχει στο μυαλό σου...είναι το μαύρο όντως αόρατο;.... ::love.::
ΣΟΦΙΑ(21)
06-12-2006 @ 06:36
ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΣΤΕΛΙΟ ΜΟΥ....δεν ξερω τι αλλο να σου πω....
πανεμορφο!
ΑΜΕLIE
06-12-2006 @ 12:25
Ελπιδοφόρα η τελευταία στροφή!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο