Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Αναπόφευκτο
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130548 Τραγούδια, 269412 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Αναπόφευκτο
 

Κάθοδος,πτώση,ουράνιο ατύχημα
παραφτερούγισμα που μ' άδειασε
στο κενό του κενού
Άγγελος έγινα για τις ανάγκες σου
τις ανασφάλειές σου
και για την προοπτική του ουρανού
που αγνοούσες
Θύμωνες που δεν είχες φτερά,
που δεν ήξερες να πετάς,
τον κόσμο ν' αντικρύζεις από ψηλά
Ορίζοντα σου χάρισα,λευκό,
να 'χεις να ζωγραφίζεις,
να γράφεις λόγια μαγικά,
παράταση να παίρνεις
από το αναπόφευκτο
Νησί σου έκτισα με λάμψη φεγγαριού
σε φόντο μπλέ και ασημί
Πενήντα εγωϊσμοί σε σφιχτοκράτησαν
δεν άπλωσες το χάδι στην ψυχή μου,
δεν άντεξες τα δώρα μου
Να παγιδεύσεις τα φτερά μου ήθελες,
φορτώνοντας το λιγοψύχισμα σου
Σου χάρισα χαρτί ,
να βάλεις το μελάνι,
την Κόλαση να εξιστορείς
Ζύγιασες το δίλημμα
και διάλεξες
δήμιος να γίνεις της ζωής μας
Ατένιζες το σκοτάδι σου
αφήνοντας στο φως να αποδράσω

Σ' ευχαριστώ








 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 11
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

είμαστε ο καθρέπτης όπως και το πρόσωπο μέσα του...είμαστε πόνος και αυτό που θεραπεύει τον πόνο...
 
seizeTHEday
11-12-2006 @ 16:55
Πολύ - πολύ όμορφο!
::yes.::
Καλό σου ξημέρωμα!
::yes.::
Ηλιαχτίδα
11-12-2006 @ 18:29
Να παγιδεύσεις τα φτερά μου ήθελες,
φορτώνοντας το λιγοψύχισμα σου
::up.::
MARGARITA
12-12-2006 @ 01:01
Το συναίσθημα σε εικόνα και χρώμα και άρωμα μιας Καταιγίδας
::love.::
TAS
12-12-2006 @ 01:53
"Να παγιδεύσεις τα φτερά μου ήθελες,
φορτώνοντας το λιγοψύχισμα σου "...
-------------------------------------------------------
Τι να λέμε γμτ...
Το παίρνω ολόκληρο, το κρατώ σταθερά, μα κι απαλά,
μην πέσει τίποτα...μα και να μη σπάσει κάτι...
agrampeli
12-12-2006 @ 06:11
Σου χάρισα χαρτί ,
να βάλεις το μελάνι,
την Κόλαση να εξιστορείς
πολύ ωραίο ::smile.::
nicolas
12-12-2006 @ 07:49
Απλά ερώτηση για αμπελοφιλοσοφία... ::smile.::
με ποση σιγουριά λες το ευχαριστώ σε έναν άνθρωπο
για τον οποίο έκανες τόσα πολλά...-προφανώς από αγάπη-
αλλά τελικά αυτή η αγάπη δεν έφερε τους επιθυμητούς καρπούς; ::sneak.:: μου άρεσε...καλησπέρα καταιγίδα...
storm
12-12-2006 @ 08:22
Το ευχαριστώ Νικόλα είναι γιατί
απορροφημένος από το σκοτάδι του
σταμάτησε να με βλέπει...
κι εγώ κατάφερα να φύγω...
Την καλησπέρα μου!
nicolas
12-12-2006 @ 08:39
ναι Καταιγίδα μου!
το εννόησα αυτό...αλλά για να γίνω πιο συγκεκριμένος...
αγάπησες τόσο πολύ και ήθελες να φύγεις;
έσβησε δηλαδή τόσο πολύ αυτό που σε κρατούσε;

Ορεξούλες έχω σήμερα! ::laugh.::
storm
12-12-2006 @ 08:51

Ναι.....κάηκε στο καζάνι της κόλασης
που με εγκλώβισε...
::smile.:: ::whist.:: ::cool.::
Palioxaraktiras
12-12-2006 @ 08:58
Ολες οι καταιγιδες ετσι ειναι
Μ αρεσε πολυ
justawoman
12-12-2006 @ 15:43
Θύελλα, να ΄ξερες πόσο σε νιώθω!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο