| |
| | Παραισθήσεις |  | | | Καλημέρα, παιδιά... Καλή αντάμωση... | | |
Πολλές φορές, σαν από σιντριβάνι,
στις ώρες μου της περισυλλογής
εικόνες ξεπηδούν λογής - λογής
κι οράματα, που ο νους σου δεν τα βάνει...
Εμπρός μου αγγελικές μορφές χλωμιάζουν,
περνώντας με μιας μπάντας το ρυθμό
σε φάλαγγας πυκνής σχηματισμό
και τις ακολουθώ, γιατί σου μοιάζουν.
Ανέμοι στης καρδιάς μου το 'ξωκκλήσι
τα σήμαντρα βροντάνε της σιωπής.
Παιάνες της χερουβικής πομπής
στον τρούλο του βουίζουν σα μελίσσι.
Του Παραδείσου χτίζοντας γιοφύρια,
παιδιά χιμαιρικά κ' οιστρήλατα
περνούν μ' αστραφτερά ποδήλατα
και μάτια, που σπιθίζουν σα ζαφείρια.
Κρυσταλλιασμένα αστέρια αγκομαχάνε
της παγωνιάς ν' ανέβουν το στρατί.
Μα, δίχως να μαθαίνουν το γιατί,
στο πρώτο φως της μέρας ξεψυχάνε...
Βουή, λυγμοί, σκιές και παραισθήσεις
της νύχτας μου η δεινή συγκομιδή.
Δικό της να 'σαι, άραγε, παιδί
κι ήρθες, θαρρώ, σιμά μου να καθήσεις;
(Η μνήμη καταργεί τις αποστάσεις,
μα, για ν' αντέξεις τέτοι' ανηφοριά
-από το σύννεφ' ώς την ξαστεριά-
θα πει πως στάθηκες να ξαποστάσεις...)
Το δείλι σαν παλίρροια ανεβαίνεις,
αλλόκοτους μπερδεύοντας χρησμούς
με των κυμάτων σου τους παφλασμούς
και την αυγή σαν άμπωτη διαβαίνεις.
Κι η θάλασσα, στ’ ονειρολόγιό της,
την οπτασία σου ιχνογραφεί
τα βλέφαρά μου ν’ αχνοψηλαφεί
στο μεθυσμένο δρομολόγιό της.
Νερό στων αναμνήσεων τον μύλο
αράδα το νυχτέρι κουβαλά.
Με του καλοκαιριού τα σκύβαλα
στο χάραμα συντρίμμι θα ξοκείλω.
Ο φλοίσβος σου με λίκνισε στην άκρη
μιας ξεχασμένης παραλίας σου.
Κι εσύ, χορταίνοντας τη λεία σου,
ξανάπιασες τ’ απρόσιτά σου μάκρη…
Κι ο λογισμός τον σπαραγμό μου αρδεύει,
όσο διψά το σώμα να τραφεί
απ' των χεριών σου μόνο την αφή,
μα η στέρηση φριχτά μού το παιδεύει.
Γαλήνη μέσα μου θα βρώ κι ειρήνη
και τότε μοναχά θ' αναπαυτώ,
στις χούφτες μου σαν τρέξει και γευτώ
το μύρο απ' της αγάπης σου την κρήνη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 11
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | | |
|
BonnieJo
12-12-2006 @ 18:08 | μνήμες χρησμοί και μαγείες
ξανα στον τόπο του εγκλήματος, ευτυχώς | | TAS
12-12-2006 @ 18:11 | "Το δείλι σαν παλίρροια ανεβαίνεις,
αλλόκοτους μπερδεύοντας χρησμούς
με των κυμάτων σου τους παφλασμούς
και την αυγή σαν άμπωτη διαβαίνεις"
Σάκη, ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ!!!! ::yes.:: | | MARGARITA
12-12-2006 @ 18:15 | Αισθήσεις στο κρεσέντο τους.... ::smile.:: | | Spartinos
12-12-2006 @ 23:49 | ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ::up.:: | | Ηλιαχτίδα
13-12-2006 @ 00:33 | Ο φλοίσβος σου με λίκνισε στην άκρη
μιας ξεχασμένης παραλίας σου.
::yes.:: | | EKI
13-12-2006 @ 01:31 | Σάαααααααακηηηηηηηηηη
Ο φλοίσβος σου με λίκνισε στην άκρη
μιας ξεχασμένης παραλίας σου.
Κι εσύ, χορταίνοντας τη λεία σου,
ξανάπιασες τ’ απρόσιτά σου μάκρη
.............................
Σάαααααααακηηηηηηηηηηη | | iokasth
13-12-2006 @ 01:57 | Τι χείμαρρος συνασθημάτων!! πολύ μου άρεσε!!!!!!
Καλημέρα! | | ΚαΤερίνη
13-12-2006 @ 02:10 | Καλημέρα σου! ::smile.::
Είναι τόσο όμορφα αυτά που γράφεις!! Μακάρι να μας ερχόσουν πιο συχνά!! | | AceOfSpades
13-12-2006 @ 02:37 | σήμερα είναι της επανένωσης !!!!
καλώς το παλικάρι μας !!
ευχαρίστηση να σε διαβάζω πάλι , εύχομαι όλα καλά φίλε !! | | agrampeli
13-12-2006 @ 03:34 | (Η μνήμη καταργεί τις αποστάσεις,
μα, για ν' αντέξεις τέτοι' ανηφοριά
-από το σύννεφ' ώς την ξαστεριά-
θα πει πως στάθηκες να ξαποστάσεις
πολύ ωραίο ::smile.:: | | justawoman
13-12-2006 @ 06:57 | Ωραίες παραισθήσεις... και με ικανό μέγεθος για να ξεχνάς ότι θυμάσαι
::smile.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
