| |
| | Παρειδωλία |  | | | Η Πλάνη της Παλινδρόμησης, μέσα στη πλάνη της Προϋπόθεσης του ζητουμένου, πριν απο την μεγάλη νύχτα των θαυμάτων... | | |
[I]Στην αρχή ήταν παιχνίδι , μετά έγινε η ουσία των πραγμάτων[/I]
Στην μέση γέλασε η ψυχή δυνατά , μέσα στα άπειρα
[I]Στο τέλος έγινε κλασσική δοκιμασία αυτόφωτη
Και αποστροφή, των δήθεν μηνυμάτων της [/I]
Στην αρχή ήταν η αγάπη , μετά ήταν η αυταπάτη των θαυμάτων…
[I]Τα έβλεπα πάντα μπροστά μου
Με μια βούληση βραδινή για κάτι γλυκό , μέσα στη πίκρα μου
Διάλεγα ζωή ανάλογα την αναπόληση
Και ψυχή ανάλογα την ευαισθησία της μαγείας, που εισέβαλε στο δωμάτιο[/I]
Στην αρχή ήταν κάτι υπερφυσικό
Μετά έγινε μια βιβλική ανοησία, μες στις παραβολές μου
Και στις συλλογικές παραισθήσεις μου…
Στην μέση του ζητουμένου έζησα τον πολιτισμό και το αξιοπρόσεκτο
Στο τέλος τον αναλφαβητισμό και το ζήλο της ευσεβής απάτης ..
Κρύφτηκα μέσα σ’ ένα κύκλο και ξύπνησα σε παράλληλες πραγματικότητες
Εκεί κάπου εναρμονίστηκα, με τις διατονικές αναλαμπές της μετουσίωσης
Και προσαρμόστηκα στην κατανάλωση των γεγονότων, που εξελίσσονταν
μπροστά στα έκπληκτα μάτια μου….
[I]Τράβηξα για το αντίθετο, παίζοντας τον μαγικό αυλό μου και παίρνοντας μαζί μου
Κι άλλες παρουσίες , από τις απουσίες της στιγμής[/I]
[I]Όλα είχαν τη γεύση του άρτου και μια δόση αναλαμπής
Μια υπέροχη εμπειρία των αισθήσεων σε μια καθολική διαφορετικότητα…[/I]
Συναντήθηκα στη μέση του κόσμου, με τους σοφούς και τους πολυμαθείς
κάθε είδους προλήψεων και βλάσφημων γεγονότων που δεν εξηγούνται
Παρά μόνο με την πιστη…
Τελικά δεν κατάφερα να ολοκληρώσω τις σκέψεις και να ολοκληρωθώ σαν άνθρωπος
Γιατί εκείνη τη στιγμή γεννιόμουνα και δεν έφτανε καμία μαρτυρία για να αποδείξει το θαύμα…
Υπήρχε βέβαια η δική μου σταθερά, που ομολογούσε ότι υπάρχω σαν επανέκδοση
Αλλά αυτή βασιζόταν στην αρχή της λογικής και όχι της πίστης , ότι τελικά δεν υπάρχω…
[I]«William θέλω να καταλήξω, ότι τελικά ήμουν η ζωή σου, που βασίστηκε στην εμπειρική γνώση και στην πιθανότητα να είσαι μόνο ένας μαθηματικός προσδιορισμός σε τρίτο επίπεδο διάγνωσης…[/I]
[I]Στην αρχή ήταν η ζωή, που με πήρε από το χέρι για ένα περίπατο στο πάρκο
Μετά έγινε ένα κωδικοποιημένο μήνυμα, στον εγκέφαλο ενός μωρού
που απλά αναγνωρίζει πρόσωπα…[/I]
[I]Στο τέλος έγινα ένα προϊόν της φαντασίας μου, μέσα στο ασυνείδητο του λόγου
Και έγραψα πέντε φθαρτές γραμμές από την Κυδωνία της ορμής μου…»[/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Ένα τυπογραφικό λάθος είμαι , που γεννήθηκε μέσα σε ανάποδες λέξεις | | | |
|
ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ
18-12-2006 @ 16:54 | κείμενο που αν μη τι άλλο σε βάζει σε σκέψεις.
καλημέρα | | justawoman
18-12-2006 @ 17:35 | Και προσαρμόστηκα στην κατανάλωση των γεγονότων, που εξελίσσονταν
μπροστά στα έκπληκτα μάτια μου….
---------------
Ας κρατήσω αυτό προς το παρόν... τι λες κι εσύ William? | | ΑΙΟΛΟΣ
18-12-2006 @ 22:53 | Θα συμφωνήσω με τον Σπύρο...
Καλημέρα Avalon...
::smile.:: | | Ηλιαχτίδα
18-12-2006 @ 23:03 | δυνατο τελος.......
εξαιρετη γραφή ::wink.:: | | EKI
19-12-2006 @ 02:47 | άντε καλά William, εσύ ξεπέρασες και τον Φώσκολο.
| | MARGARITA
19-12-2006 @ 07:28 | δυνατό κείμενο για στοχασμό...καλησπέρα σου | | Θεοδώρα Μονεμβασίτη
19-12-2006 @ 12:20 | Συναντήθηκα στη μέση του κόσμου, με τους σοφούς... / Γιατί εκείνη τη στιγμή γεννιόμουνα και δεν έφτανε καμία μαρτυρία για να αποδείξει το θαύμα… / Υπήρχε βέβαια η δική μου σταθερά, που ομολογούσε ότι υπάρχω σαν επανέκδοση... / Αλλά αυτή βασιζόταν στην αρχή της λογικής και όχι της πίστης, ότι τελικά δεν υπάρχω… | | Avalon
19-12-2006 @ 16:51 | Την αγάπη μου σε όλους τους φίλους που έκαναν τον κόπο να ενδοσκοπήσουν στα ατοπήματά μου... ::smile.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
