| |
Ο ήλιος σήμερα χλωμιάζει
και κάτι λείπει απ' τη ζωή
χαμένος στου πλήθους τη βουή
παίρνω τη στράτα κι όπου βγάζει.
Πλάϊ μου εκείνη η σιωπή
που χρόνια τώρα κουβαλάω
βαρίδι στην καρδιά και πάω
τρέχω στην άδεια Εθνική.
Φτάνω στ' απόμερο λιμάνι
που το θυμάμαι από παιδί
σα ναυαγός που έχει δεί
σινιάλο πλοίο να του κάνει.
Φεύγω και πάω πάλι εκεί
που οι μνήμες μου φτεροκοπάνε
κατάδικοι που λαχταράνε
να βγούν από τη φυλακή.
Ένα σακκίδιο στον ώμο
βιβλία και χαρτιά γεμάτο
βλέμμα χαμένο και φευγάτο
και δυό τσιγάρα για το δρόμο.
Λύνει τους κάβους κι αλαργεύει
το πλοίο της γραμμής και πάει
αφρούς και κύματα σκορπάει
θολό ορίζοντα στοχεύει.
Μυρίζω πεύκα, βλέπω δάση
στις γνώριμες ακτογραμμές
κι ένα μικρό σπιτάκι δες
πως έχει μέσα τους κουρνιάσει.
Εκείνο ο προορισμός μου
όλη η χαρά κι η ταραχή μου
ο εαυτός και η ψυχή μου,
η γέννηση κι ο θάνατός μου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
