| |
Να ‘μαι ‘δω στο κελί που μου χαρίσαν
Μοναχός προσπαθώ μα τον ήλιο σβήσαν
Βλαστημώ που δεν μπορώ να με πονάνε
Μια οκά στην αγορά όλους μας πουλάνε
Έρημη σ’ άφησα μικρό μου κορίτσι
Η τρέλα αυτή σαν μας φαν όλους θα λήξει
Δεν φταις εσύ που
Σου στερήσαν τη φωνή
Φταίει αυτός που
Σκοτώνει για να χαρεί
Δεν φταις εσύ
ηλιαχτίδα μου χρυσή
φταίω εγώ που
δεν σ΄ άφησα στιγμή
Δεν φταις εσύ
Να με βλέπεις σε κλουβί
Φταίει αυτός
Που σκοτώνει για να χαρεί
Τα κουφάρια μας σκορπάν τη πνοή της σήψης
Αλυχτά η χαρά της στημένης δίκης
Οι φελλοί των καιρών σκλάβους μας νομίσαν
Μα όχι πια οι μικροί για αγώνα κινήσαν
Ενώθηκαν όλης της γης οι κολασμένοι
Πάνω τους ρίχτηκαν λαίμαργα όρνια
Στα κελιά τους τρυπούν άγρια ηλεκτρόδια
Να ‘μαι ‘δω στο κελί που μου χαρίσαν
Μοναχό σαν όλους μας με αφανίσαν
Δεν φταις εσύ που
Σου στερήσαν το ψωμί
Φταίει αυτός
Που σκοτώνει για να χαρεί
Δεν φταίει κανείς που
Σκλαβώθηκε η γης
Φταίει ο ουρανός που
Τον μαύρισαν νωρίς
Τώρα όλοι καυχιούνται
πως πολεμήσαν
Είναι βαρύ το παρελθόν
κι ας το πουλήσαν
Όλοι εδώ πολεμουν
κι ας τολμούν
χρηματολάγνοι, πόρνες και μάγοι
τσαρλατάνοι
και δούλοι
Εκείνος που σκοτώνει για να χαρεί
Κάθισε στο μεγάλο, κατακόκκινο πολυβόλο
Και μας χάρισε πολύτιμο, αθάνατο δώρο
Ρόδος Δεκέμβριος-Ιανουάριος 2006-2007
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
