| |
Τί έχεις παιδί μου και κλαις?
Είναι τα κομμάτια τους που τα έχεις ακόμη μέσα σου?
Μα έτσι θα είναι πάντα δικοί σου...
Πεταλούδες χωρίς φτερά σε κοιτάνε...
Και πετάνε...
Φωσφορίζουν τα μάτια τους.
Σου λένε να φύγεις.
Μα μην κλαις, μην κλαις, παραπονιούνται.
Μην εμπιστευθείς ποτέ ανθρώπους!
Πρέπει να ζήσεις.
Φύγε.
Πήγαινε εκεί που κανείς δεν σε ξέρει.
εκεί που μπορείς να γίνεις κάποιος.
Μα σημαδεύοντας το πρόσωπό σου στον καθρέψτη,άκουσαν να λες:
"Κάτι μου θύμισε πως υπάρχω...
Μου λέει πως πάντα θ' αναζητώ
κάτι καλύτερο για την ψυχή μου.
Κοιτάω τις μέρες μου να φεύγουν.
Μάγισσες, μάγοι, ξωτικά.
Αληθινές μορφές που ψάχνουν κατοικία.
Κι εγώ τις διώχνω
Δεν έλειψα ποτέ από την φυλακή μου.
Αν δεν πετάξω για να βγω.
Ποτέ δεν θα φύγω.
Και καμιά θάλασσα δεν θα γευτεί
Το πονεμένο μου μυαλό..."
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
