| |
Τα σκαλοπάτια μου τελειώσανε
άλλο δεν έχει πια να πάω παραπέρα
κι αν τώρα ταξιδεύω με αέρα
κρατώ ενέχυρο αυτά που με ματώσανε
Και λέω εντάξει, ότι κι αν έγινε
είναι η ζωή μου κι έχω χρέος και ευθύνη
και αγαπώ όσα λάθη κι αν μου δίνει
θα ζήσω μ' ό,τι μέσα μου παρέμεινε...
Μα φτάνω στο μηδέν κάπως απρόσμενα
κι αρχίζω να δανείζομαι ανάσες
οργίζονται οι νότες μου οι μπάσες
γκρεμίζονται τα τείχη μου απρόβλεπτα
Και λέω ρε γαμώτο, τι συμβαίνει;
ποιος διάολος με πήρε και με σήκωσε;
ποια τρέλα μου τα όνειρα ξεσήκωσε;
τι θέλει η ζωή και που πηγαίνει...
Οι μέρες μου θυμίζουν επανάσταση
τα νεύρα μου τσακίζουν τον καθρέφτη
σιχάθηκε η φάτσα μου το φταίχτη
δεν έχουνε οι νύχτες μου ανάσταση
Μα λέω εντάξει, δεν με νοιάζει
τα χρόνια που χρεώθηκα θα ζήσω
κι ας μην κατάφερα μια ώρα να κερδίσω
μου φτάνει που η παράσταση αλλάζει...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
