Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Στρογγυλεύω
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130610 Τραγούδια, 269431 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Στρογγυλεύω
 Κι εγώ…Ταξιδεύω κι αντέχω και ξέρω καλά / Ποια γλώσσα μιλάω, ποια γλώσσα παλιά / Ποιον ήλιο πιστεύω και ποιάν αγκαλιά (Γ. Ανδρέου)
 
Καλά που είχα φυλαγμένο
εκείνο το μικρό κομμάτι ουρανού
που μου αναλογούσε απ’ την κοσμογονία
και δεν το ξόδεψα, η φιλάργυρη
Έλεγα πάντα: «άστο να βρίσκεται
αναμένεται ανατίμηση του γαλάζιου»
κι οι νύχτες δυσκολεύουν
κι η όραση ασθενεί στα σκοτάδια

Δεν ήτανε και λίγα όσα τόλμησα
τόσες εικόνες που συθέμελα ανέτρεψα
τόσα ταξίδια επιστροφής απ’ το μηδέν
Κι η Ιθάκη,
πλοίο που όλο ξεμακραίνει
με ούριο άνεμο απογοήτευσης
Που να τη φτάσεις;

Να, έτσι στάθηκα στο πλάι σου
Ατελής πρόταση με αποσιωπητική ευκρίνεια
κι ένα νυστέρι προέκταση χειρός,
άφθαστο στον αυτοτραυματισμό των λέξεων
να χάνουν λίγο αίμα, να μοιάζει με θυσία
η αυταρέσκεια της ωχρότητάς τους.
Κι ύστερα,
σε μια υπεράνω αυστηρότητας προσπάθεια,
φιμώνω τα επιφωνήματά τους,
για ν’ αποδείξω ωριμότητα απαρεμφατική
και να προσποιηθώ προσήνεια

Στρογγυλεύω, στρογγυλεύω την αιχμή
Λεία, χάδι μωρού, βλέμμα αθώο
Λεία, σ’ άντρο καιρού, άμοιρο ζώο.

Όρθιο στάσου ποίημα,
στο ύψος της αλλοτινής σου αίγλης,
δε σου αρμόζει ο λυγμός
Κινήσου στο πλάτος του κόσμου
και κατοίκησέ τον




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 33
      Στα αγαπημένα: 13
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      spontaneous
      Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Οι λέξεις έχουν κι άλλο φλούδι παραμέσα. Όπως τα μύγδαλα κι η υπομονή (Γ. Ρίτσος)
 
annaΤi
22-01-2007 @ 16:28
όλο ωραίο, αλλά τρίτη και τέταρτη στροφή.... ::love.::
marakos1948
22-01-2007 @ 16:31
κριμα που έχω συμπληρώσει τ αγαπημένα μου,εκει θα ητανε η θέση του
storm
22-01-2007 @ 16:33

Απολαμβάνω ,
τις αιχμηρές σου λέξεις
που ανεπαίσθητα στρογγυλεύουν ,
ίσα για να μην σκοτώσουν ,
τόσο όσο να ματώσουν ...



Αστρογιογγι
22-01-2007 @ 16:49
Τι ορθοστασια που εχεις...
κορμοστασια...
συμφωνω με την αννα τι
αγαθομανής και επιπολαία
22-01-2007 @ 16:45
Justawoman, θέλω να δω την Ποίησή σου σε προθήκες βιβλιοπωλείων.
Επιμένω, γιατί υπηρετείς την πραγματική ποίηση. Χωρίς φανφάρες και κορώνες, με την αληθινή της διάσταση.
Spartinos
22-01-2007 @ 17:01
ΥΠΕΡΟΧΟ!!!!
ΜΠΡΑΒΟ ::smile.::
Denis
22-01-2007 @ 17:29
Αχ, Επιπολαία μου... Λες και δε διαβάζεις το μαρασμό στα μελαγχολικά εξώφυλλα των αζήτητων ποιητικών συλλογών στα ράφια και τις προθήκες των βιβλιοπωλείων... Προεκτείνοντας την ιδέα του Αστρογιόγγι, κορμοστασιά... τσολιά! Τέλος, Στέλλα μας, για να παραφράσω τη γνωστή κοινοτοπία, τελικά, κανείς δε ζημιώθηκε αγοράζοντας... ουρανό! ::smile.::
ΓιΟΥΛΗ_Τ
22-01-2007 @ 17:40
::smile.:: Καλη σου μέρα.. ::hug.::
ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ
22-01-2007 @ 17:43
"Όρθιο στάσου ποίημα,
στο ύψος της αλλοτινής σου αίγλης,
δε σου αρμόζει ο λυγμός"

δεν συμφωνώ, στο ποίημα ο λυγμός αρμόζει
και η αλλοτινή αίγλη μπορεί να αφορά οτιδήποτε αλλά όχι την ποίηση

καλό ξημέρωμα
η πρώτη, τρίτη και τέταρτη στροφή πολύ καλές, ειδικά η τρίτη
justawoman
22-01-2007 @ 18:48
Καλημέρα μας, αγαπητοί φίλοι, γλυκιά κι απόψε η συντροφιά σας, ευχαριστώ για το πέρασμα απ' τη σελίδα μου και τα σχόλια που μου αφήνετε (όσο υπερβολικά κι αν μου φαίνονται).

Διονύση μου,παίρνω αφορμή απ' το σχόλιό σου περί ουρανού για να ομολογήσω την πηγή έμπνευσης αυτού του πονήματος, ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο ποίημα του Μ. Σαχτούρη με τίτλο Ψωμί
και το παραθέτω αφού ευχαριστήσω το φίλο Τάσο Κάρτα που μου το έστειλε.

"ένα τεράστιο καρβέλι, μια πελώρια φρατζόλα ζεστό
ψωμί είχε πέσει στο δρόμο από τον ουρανό
ένα παιδί με πράσινο κοντό βρακάκι και με μαχαίρι
έκοβε και μοίραζε στον κόσμο γύρω
όμως και μια μικρή, ένας μικρός άσπρος άγγελος κι αυτή
μ' ένα μαχαίρι έκοβε και μοίραζε
κομμάτια γνήσιο ουρανό
κι όλοι τώρα τρέχαν σ' αυτή, λίγοι πηγαίναν στο ψωμί,
όλοι τρέχανε στο μικρόν άγγελο, που μοίραζε ουρανό
Ας μην το κρύβουμε διψάμε για ουρανό."

Παραποιητή έχεις δίκιο, αν το γενικεύσει κανείς... στην περίπτωση αυτή και μόνο η παραίνεση του γράφοντα, έχει να κάνει με την αξιοπρέπεια και στη θέση του ποιήματεος την προσωποποιεί... Τώρα που το ξαναβλέπω, ίσως η λέξη λυγμός να μην του ταιριάζει.

καλό βράδυ σε όλους
Ηλιαχτίδα
22-01-2007 @ 22:42
Εχουν πάντα μια ιδιαιτερη ζεστασιά τα γραπτά σου..
Καλη σου μερα Στέλλα μου ::love.::
χρήστος
23-01-2007 @ 01:15
πολύ πολύ μου άρεσε, ξεχωριστή η γραφή σου... καλημέρα
neyro
23-01-2007 @ 01:17
ομορφο ομορφο ομορφο
πολυ ομορφο στελλα μου! ::yes.::
την καλημερα μου! ::smile.::
ΤΟΞΟΤΗΣ
23-01-2007 @ 01:36
Καλημέρα Στέλλα και ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
και φυσικά στις αγάπες
AceOfSpades
23-01-2007 @ 01:36
ο ουρανός έκανε σπλιτ
Σελάνες δύο τώρα
Στέλλα .. τι να πω....
Σελίνα
23-01-2007 @ 01:39
::theos.::
Αγνή
23-01-2007 @ 01:52
Θαυμάσιο Στέλλα μου, Άστρο!!!
Goldy
23-01-2007 @ 02:06
Πένα μου χρυσή εσύ!!!
Πολύ καλημέρα... ::love.::
Αστρογιογγι
23-01-2007 @ 02:12
Διαφωνω με τον Παραποιητη
για τον λυγμο
λογω της δευτερης στροφης
στο συγκεκριμενο ποιημα...

η αλλοτινή αίγλη μπορεί να αφορά οτιδήποτε
αλλά όχι την ποίηση...
Γιατι...δεν ειναι μερος της ζωης...ζωντανη?
αγαθομανής και επιπολαία
23-01-2007 @ 02:24
Εγώ DeniΣάκη μου, θα επιμένω αγαθομανώς και επιπολαίως. Αισθάνομαι οτι πολύ με τίμησες, περισσότερο ίσως απ' ότι άξιζε τον κόπο. Σου αφιερώνω τούτη την τυχαία έμπνευση...

Μάτια μου, η ματαιοδοξία δεν έχει όριο,
Ούτε κι η έπαρση στις σκέψεις των ανθρώπων,
Κι όλα τα αισθήματα που μάθαν ή δεν ξέρουν,
Γιατί μικροί γεννήθηκαν, ούτως ή άλλως.

Τα αισθήματά μου που όρισα με όρια,
Είναι η τιμή κι η αναγνώριση από κάποιους,
Κράτησε αν κρίνεις, την περιχαράκωσή τους:
Είναι η τιμή να μη με θεν, να μην τους κάνω.

Εκεί ακριβώς, αρχίζει η χαρά,
Κι η ηδονή της επιβράβευσής μου.

Σ' ευχαριστώ
Αστεροτρόπιο (Jeny)
23-01-2007 @ 02:34
Στέλλα; ό,τι και να πω είναι λίγο. Απλά κυλώ σε κάθε στίχο σου κι απολαμβάνω... έστω και με πόνο.
ΑΜΕLIE
23-01-2007 @ 03:56
Τιμή σ'αυτούς που φροντίζουν τον ουρανό τους να μην τους πέσει μες στα λασπόνερα.Τα σέβη μου. ::smile.::
αυγουστης
23-01-2007 @ 04:02
Στέλλα είσαι ποιήτρια. Με όλη τη σημασία και το ειδικό βάρος της λέξης! ::yes.::
« Ακρόνειρο »
23-01-2007 @ 04:19
Στελλάκο μου σε λατρεύω.
Μη χαμογελάς ακόμα.
Άκου και τον λόγο.
Ή έναν από αυτούς.

Σε διαβάζω και με βρίσκω..

Γράφε πάντα τόσο Μασιφ!

Καλή σου μέρα.
Μετέωρος Άγγελος
23-01-2007 @ 04:31
Ομολογουμένως εντυπωσιακό... Στα αγαπημένα απευθείας. Είσαι απο τις δημιουργούς που πραγματικά σέβονται τις λέξεις και δεν τις σπαταλούν αδικα. Αυτό σε τιμά
CHЯISTOS P
23-01-2007 @ 04:42
Χρειάζεται μελέτη ο στοχασμός σου Στέλλα.
Έχεις τρομερή ευχέρεια λόγου και συν-αισθημάτων. Έχεις ήδη εποικήσει στις καρδιές μας !
Καλό σου μεσημέρι.
agrampeli
23-01-2007 @ 05:45
πολύ πολύ καλό ::yes.::
joyous
23-01-2007 @ 06:34
::theos.:: ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ, ΥΠΕΡΟΧΗ!!!
Palioxaraktiras
23-01-2007 @ 08:59
Το βρηκα
Σκεφτομουν τι να σου γραψω αλλα δεν ευρισκα
μεχρι που διαβασα το σχολιο του Μετέωρου Άγγελου
Αυτο με εκφραζει απολυτα
Κι αυτο το κανεις και στον καθημερινο σου λογο Στελλα Οχι μονο οταν γραφεις
Αφου πριν γνωριστουμε νομιζα πως εισαι ψωνισμενη φιλολογος Βεβαιως και το υπονοω χαχαχααχαχα (δεν αντεξα να μη βγαλω την κακια του ζηλιαρη)
Φιλιαααααααα
ΑΙΟΛΟΣ
23-01-2007 @ 09:35
Δεν ήτανε και λίγα όσα τόλμησα
τόσες εικόνες που συθέμελα ανέτρεψα
τόσα ταξίδια επιστροφής απ’ το μηδέν
Κι η Ιθάκη,
πλοίο που όλο ξεμακραίνει
με ούριο άνεμο απογοήτευσης
Που να τη φτάσεις;

Τόσα ταξίδια επιστροφής απ΄ το μηδέν…
Κι επιστροφή πάλι στο άπειρο…
Το ποίημα σου μ΄ έκανε να χαμογελάσω λίγο… χαμένος σε κυκλώνες αιμοβόρων καιρών…
Μοσχοβολιά η γραφή σου… απλώνεται παντού…
Ευτυχής που σε διαβάζω…
justawoman
23-01-2007 @ 10:22
Συγκινητικοί είστε όλοι σας, υπερβολικοί και συγκινητικοί, και το καλάμι που μου προσφέρετε εύχομαι να το χρησιμοποιήσω μόνο για ψάρεμα!

Συγχωρέστε με που λόγω επαγγελματικών πιέσεων δεν προλαβαίνω να σχολιάσω... προσπαθώ έστω και στα κλεφτά να σας διαβάζω
την αγάπη μου και καλό μας απόγευμα
::smile.::
seizeTHEday
23-01-2007 @ 14:41
::kiss.::
Στα Αγαπημένα κι εγώ...
::hug.::
Αμάλθεια
28-12-2011 @ 22:57
Υπέροχη ανακάλυψη.....!!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο