CHЯISTOS P
23-01-2007 @ 16:26 | Άλλη μια φορά με συγκλονίζεις με τα γραφόμενά σου
Πολύ πολύ τρυφερή η τελευταία παράγραφος
ΥΓ. Αν είχα την ικανότητά σου Στέλλα, θα άλλαζα επάγγελμα ! | |
spil †
23-01-2007 @ 16:26 | "Γεύομαι πάλι την αιώνια σκουριά,
το μεγαλείο του ασήμαντου"
Το ζήλεψα !!! | |
Αστεροτρόπιο (Jeny)
23-01-2007 @ 16:31 | Μ΄ έστειλες κατευθείαν μέσα μου. ::cry.:: | |
silmariel
23-01-2007 @ 16:33 | δεν νομίζω πως μπορούν να σου αντισταθούν οι λέξεις..τις δαμάζεις με μαεστρία και μας προσφέρεις εικόνες και συναισθήματα..με σεβασμό.... ::theos.:: | |
Αστρογιογγι
23-01-2007 @ 17:02 | Δεν γινετε να παραληρεις συνεχεια?
Κάποτε φθονούσα τα όσα έζησες ερήμην μου
Εδω δαγκωθηκα...ωχ σκεφτηκα παλι...
της ισχύος στο προσεχές αίμα τους
εδω ησυχασα...δεν μπορει...
Να 'σαι καλα!...να μας αναστωτνεις...
| |
ΚΛΟΥΖΩ(πρώην Πυθία)
23-01-2007 @ 17:11 | Υπέροχο! | |
annaΤi
23-01-2007 @ 17:35 | Μα, πόσο γελοία αλήθεια θα ‘μουνα
αν προσπαθούσα με θυμό
να επιβληθώ στο φόβο.
...
και το φινάλε....
και όλο...
και...
[...] | |
ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ
23-01-2007 @ 17:56 | το γελοίο ή η αντίφαση της ιστορίας είναι να γράφεις κάτι τέτοιο κι από κάτω εμείς να σχολιάζουμε ή να χειροκροτούμε
τέσπα, μου άρεσε επειδή συνειδητά ή όχι
ομιλεί άνεφ επιθυμίας για οτιδήποτε
| |
BonnieJo
23-01-2007 @ 18:20 | μπεεεεε. Πόσο λιοντάρι να μοιάσει ένας αμνός;Γίνεται; Δε γίνεται και δεν ξέρω αν θα είχε και νόημα.
Και γω λάτρεψα το μπλοκμπάστερ συμπέρασμα-αυτοκριτική καθώς και το της διεκδίκησης του επαναπατρισμού τους. Χαμογελώ πονηρά και καληνυχτίζω με αγάπη.
Και δεν μπορωωωωωωωωω σταμάτα τα Θηβαιοειδή στις αφιερώσεις γιατί αναστατώνομαι :-) | |
Ηλίας Πολίτης
23-01-2007 @ 18:29 | Υπέροχη η κατάθεσή σου ... | |
loop80
23-01-2007 @ 21:18 | Μπραβο και παλι Μπραβο δεν ξερω τι αλλο να πω πραγματικα... | |
flying_libido
23-01-2007 @ 23:06 | «Τα νικημένα σου αισθήματα
πάλι θα ζωγραφίσεις;»
Έτσι είναι τα καρποφόρα ποιήματα
σαρκοφάγα,
αυτοαναιρούμενα
κολάζ στο άσπρο και το μαύρο
ικεσία και ίμαβος...
Οπότε πάλι και πάλι και ξανά
θα ζωγραφίζεις
γυμνό σύρμα θάλασσας πουλιών
στιγμές με τη λάμψη της αστραπής
αιώνες με τη σφοδρότητα της καταιγίδας
κύκνειους κάλυκες οργασμού
να λάμνουν τη μεροληψία τους
εις το θεαθηναι των λέξεων
ψηλαφίζοντας ένα ένα τα πράγματα
καθώς ενώνονται για την επικοινωνία
(αντέγραψα δικές μου ΕΠΙΟΥΣΙΕΣ ΟΜΟΙΟΚΑΤΑΛΗΨΙΕΣ,
για να σχολιάσω το υπέροχο απόφθεγμα...) | |
flying_libido
23-01-2007 @ 23:07 | ΟΜΟΙΟΚΑΤΑΛΗΞΙΕΣ, είναι το σωστό (δαίμων του πληκτρολογίου γάρ) | |
marakos1948
23-01-2007 @ 23:18 | -ειναι πραγματική γυναίκα έτσι ψηλέ?
-και με τα ούλα της κοντέ!
-τι της λέμε πρωινιάτικα?
-καλημερούδια τζούστ ε γόμαν
-όχι τζούστ βρε,"τζάστ"
::up.:: | |
Ηλιαχτίδα
24-01-2007 @ 00:20 | Μη σε νοιάζει καλέ μου
Εδώ θα γείρω
και… ήσυχα – ήσυχα
αθέατη θα φεύγω,
όπως κι η κάθε εποχή αναχωρεί
την ώρα της διαδοχής της.
Εισαι υπεροχη Στέλλα..
Καλημερα σου ::love.:: | |
ΤΟΞΟΤΗΣ
24-01-2007 @ 00:39 | Καλημέρα Στέλλα,
Εγώ μπορώ να: ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Τα λόγια περισσεύουν. | |
guesswho
24-01-2007 @ 01:22 | ...προκαλούν κι από πάνω....
Γειά σου ρε Στέλλα... πόσα ευχαριστώ να σου πω; ::love.:: | |
Goldy
24-01-2007 @ 02:11 | Αναρρίγησα πρωί πρωί πένα μου...
Τα σέβη μου ματάκια γλυκά... ::smile.:: + ::wink.:: | |
neyro
24-01-2007 @ 02:46 | καλημερα στελλα μου !
υπεροχη οπως συνηθως! ::yes.:: ::hug.:: | |
ΑΜΕLIE
24-01-2007 @ 03:03 | Αξιολάτρευτο.Justamiracle! ::smile.:: | |
agrampeli
24-01-2007 @ 05:43 | Μετανάστες κουρασμένοι
μια ζωή συντηρούσαν
μια πατρίδα στη μνήμη!
Ξέρεις η δόλια μνήμη,
πόσο αγαπά να εξιδανικεύει
και να φυλακίζει στιγμιότυπα.
πάρα πολύ μου άρεσε ::yes.:: | |
Μετέωρος Άγγελος
25-01-2007 @ 06:57 | "Ξέρεις η δόλια μνήμη,
πόσο αγαπά να εξιδανικεύει
και να φυλακίζει στιγμιότυπα."
Ειλικρινά σου μιλάω, είναι απο τα πιο δυνατά και βαθιά γραπτά που έχω διαβάσει εδώ μέσα. Δηλώνω θαυμαστής σου. Συνέχισε να ομορφαίνεις την παρέα μας...
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
seizeTHEday
25-01-2007 @ 13:44 | Περίμενα το σχόλιο του Παλιοχαρακτήρα...
αλλά τελικά θα του βάλω απουσία!
Εγώ αυτό που βλέπω είναι πως πληθαίνουν τα Σχόλια,
πληθαίνουν το "Στα αγαπημένα"...
::kiss.::
Είναι Υ-Π-Ε-Ρ-Ο-Χ-Η πάντα η γραφή σου!
::hug.:: | |
justawoman
25-01-2007 @ 13:49 | Μια απλή απόπειρα ήταν φίλοι μου, έτσι για να ανιχνεύσουμε πόσο τεντώνουν οι χορδές μας... το όριο θραύσης ή πλαστικής παραμόρφωσης, όπως θα λέγανε στη γλώσσα της σκληρής μηχανικής, πάντα απομακρύνεται... άββυσος οι αντοχές του ανθρώπου
σας ευχαριστώ όλους από καρδιάς γι' αυτή τη διαδραστική e-πικοινωνία
την ::love.:: μου | |
 |
