| |
Ζυγώνει ο μαύρος o καιρός της νύχτας παρακάλια
Κάποια ανάσα φτερωτή και δυο φεγγάρια φως
Μισή απ’ την αγάπη σου στης μοίρας τα τσουβάλια
Που γέμιζες με άνοιξη μα γίνανε καπνός
σκάλισε στο ταβάνι σου του ουρανού αστέρια
κι όμορφα λόγια στόλισε που βγαίνουν τη νυχτιά
τη λήθης σου τα δίκοπα ακόνισε μαχαίρια
Και σαν σιμώνω διώχνε με ακόμη πιο μακριά
Ταξίδι Αυγουστιάτικο μες στου Γενάρη βράδυ
Με το μυαλό ανάστροφο και τη αυγή σιμά
Έτσι η ζωή σκαρφάλωσε στου χρόνου το πηγάδι
Κι η νοσταλγία αερικό που φεύγει μα γυρνά
Λόγια η ζωή που η θάλασσα τα πνίγει σαν αφρίζει
στα βράχια που τυλίγονται νερό και μοναξιά
Μα μη δακρύζεις μάτια που ο χρόνος δε γυρίζει
Κάθε ανάμνηση είναι δυο χτύποι στη καρδιά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
