| |
Πόρτες κλειστές, αναίτιες ώρες κυλάνε
Γιατί δεν πετάνε απο 'δώ
Κάπου είμαι εγώ, πάντα κάπου μονάχοι γυρνάμε
Κάτι γερνάει και πεθαίνει όταν λές σ' αγαπώ
Γυάλινα χρώματα πέφτουν, συνέχεια σκορπάνε
Όλο σε βρίσκουν, σε κόβουνε τώρα καιρό
Κι αυτές οι νύχτες τόσο παράξενες πάνε
Κρατάν' τώρα χρόνια θαρρώ
Βρώμικα αγάλματα τους δρόμους έχουν γεμίσει
Δεν με κοιτάει κανείς, δεν κοιτάω κι εγώ
Κ' είναι η ελπίδα που κάποιον θέλει ν' αγγίξει
Την είχα είμαι σίγουρος, ήτανε κάπου εδώ
Μοίαζουνε πια τόσο άδικα όσα έχω ζητήσει
Κάτι μεγάλο κι ωραίο, ένα όνειρο απλό
Μα απ' τη ζωή ένα μάθημα έχω μισήσει
Κάτι γερνάει και πεθαίνει όταν λές σ' αγαπώ
Κάποιος πονάει, κάποιος φεύγει
Κάπου θα υπάρχω κι εγώ
Κάποιον θυμάσαι για πάντα
Όταν του λες σ' αγαπώ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
