| |
| | Το Γηροκομείο |  | | | Μου το είχε δώσει παλιά ένας παππούς της γειτονιάς μου και το καταχωρώ, έτσι για να βρίσκεται και να το μοιραστώ μαζί σας. | | |
Το Γηροκομείο
Πήγα να δω από κοντά ένα Γηροκομείο,
να δω αυτούς που πάλεψαν μες της ζωής τον βίο.
Είδα τα πρόσωπα χλωμά, βαθιά ρυτιδωμένα,
είδα τους ώμους τους κυρτούς και τα κορμιά φθαρμένα.
Κι από την περιέργεια, από την απορία
πιάνω ρωτώ έναν παππού να πει την ιστορία.
Παππού συγχώρεση ζητώ γι’ αυτό που θα ρωτήσω,
καλά, πως έφτασες εδώ; Δεν έχεις άλλους πίσω;
Δάκρυα μαύρα χύσανε του γέροντα τα μάτια
που την καρδιά μου σκίσανε, την κάνανε κομμάτια.
Κι’ αρχίζει τότε ο παππούς μες τ’ αναφιλητά του
να λεει τα παράπονα πού’ χει απ’ τα παιδιά του.
-Πέρασα βάσανα καημούς φαρμάκια κι’ αγωνία
σαν το θεριό παλεύοντας μέσα στην κοινωνία.
Και όσους τότε ανάθρεψα με τις δικές μου πλάτες,
τώρα τους είμαι βαρετός και με πετούν στις στράτες.
Μην απορείς και σκέπτεσαι, δεν ξέρεις τα στερνά σου,
ίσως φερθούν χειρότερα σε σένα τα παιδιά σου.
Και τότε θα με θυμηθείς και με καρδιά θλιμμένη,
το Κρατικό το Ίδρυμα, θα πεις, με περιμένει.
-Συγχώρεση ζητώ ξανά, παππού, να φύγω τώρα λεω
κι’ αμέσως φεύγω τρέχοντας να μη με δει που κλαιω.
Σκέφτομαι και μονολογώ, και λεω κάθε μέρα,
μπρος στο συμφέρον τα παιδιά, πετούν και τον πατέρα.
Τα λόγια που είπε ο παππούς μες την καρδιά μου καίνε,
άρα της μοίρας τα γραφτά ποιος ξέρει τι να λένε.
Και κει που λέμε τα στερνά πως θα’ ναι μεγαλείο,
ίσως τα μάτια κλείσουμε σ’ ένα Γηροκομείο.
Βασανισμένη μου καρδιά και πικραμένο σώμα,
πως ήσουν, πως κατάντησες, πώς θα γενείς ακόμα !…
-.-
(αγνώστου)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 14
Στα αγαπημένα: 3
| | | | | | | |
| | Δεν υπάρχουν φτωχές λέξεις... φτωχά λόγια υπάρχουν ! | | | |
|
Spartinos
26-01-2007 @ 04:53 | ΧΡΗΣΤΟ ΛΕΣ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΚΑΙ ΕΜΑΣ ΚΑΝΕΝΑ ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟ?
ΣΩΣΤΟΣ Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ::up.:: | | Ηλιαχτίδα
26-01-2007 @ 05:43 | μελαγχολικο.... ::sad.:: | | agrampeli
26-01-2007 @ 06:28 | Πέρασα βάσανα καημούς φαρμάκια κι’ αγωνία
σαν το θεριό παλεύοντας μέσα στην κοινωνία.
Και όσους τότε ανάθρεψα με τις δικές μου πλάτες,
τώρα τους είμαι βαρετός και με πετούν στις στράτες.
Πολλά ειν τα παράπονα
μα είναι η αλήθεια
πολλά ακους στα ιδρύματα
δεν ειναι παραμύθια ::yes.:: | | iokasth
26-01-2007 @ 07:01 | To Mελλοντικό μας...Σπίτι??? Ι σως, ποιός να ξέρει..
ΝεφΕλλη | | Μετέωρος Άγγελος
26-01-2007 @ 08:31 | Νιώθω μικρός για να κρίνω αυτό το απόσταγμα ψυχής... | | ΚαΤερίνη
26-01-2007 @ 08:42 | Δεν έχω λόγια... συμφωνώ με τον Μετέωρο Άγγελο..... | | vag62
26-01-2007 @ 09:52 | ::sad.:: ::blush.:: ::sneak.:: | | primavera
26-01-2007 @ 10:50 | μελαγχολικό μα αληθινό! | | Dimitri Favvas
26-01-2007 @ 11:09 | Διαφέρουν πάντα οι περιπτώσεις
σ’ότι συμβαίνει μες στη ζωή
γι’αυτό πιστεύω να μην ξεχνάμε
και να κρατάμε μια πισινή
Καλησπέρα Χρήστο | | AETΟΣ
26-01-2007 @ 12:06 | Καταθεση ψυχης...
Νασαι καλα Χρηστο καλο Σ/Κ
::smile.:: | | justawoman
26-01-2007 @ 12:51 | Γι' αυτό κι ο Ντόριαν Γκρέι πούλησε την ψυχή του στο διάβολο... τα γηροκομεία φοβήθηκε! | | Αγνή
26-01-2007 @ 13:47 | Χρήστε μου καλέ μου Χρήστε μου. | | ORLANDINA
02-05-2007 @ 08:10 | καλα εκανες και το καταχωρησες!!!! | | heardline
25-12-2016 @ 01:57 | Κάλιο γηροκομημένος
παρά άστεγος....στο δρόμο
κι από παιδιά έστω ξεχασμένος
δε ζούμε και σ' αγγελικό κόσμο!!
-Πρόσεξε τι θα σου πω....πρόσεξε!!!!!!!!!!!
-Μη τα δώσεις όλα στα παιδιά σου
-Δώσε λίγα μόνο να τους είσαι χρήσιμος
-Κράτα ούτω την αξιοπρέπειά σου
-Για να μη γενείς ποτέ άσημος.
-Κάνε δε κι αυτά ακόμη τα πιο κάτω
-Μην αρχίζεις δίνω-δίνω από τη μικρή ηλικία
-Κάνε κράτει και σφαλιάριζε και κάπου-κάπου
-Λίγες παροχές και πίεση και δε θα 'ναι αδικία
-Κι απ' τη μαλθακότητ' αποτράπου.
-Η γυναίκα σου δε να συμφωνεί μαζί σου
-και ποτέ μη πει τα παιδιά να κάνουν ότι θέλουν
-Αν θέλεις το καλό και τ' άξιον μέλλον σου
-Να μη φτάσουν κάποτε να σε διαβολοστέλλουν.
Θα είχε και συνέχεια η κουβέντα,αλλά καληνυχτίζω
| |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
