Η Ιστορία σε ρεμπέτικο σκοπό,ενός αλκοολικού νέου 30 χρονών,που δεν ξέρω καν αν ζει.τον πούλησε η ίδια η ζωή.
Ένα δωμάτιο σκοτεινό και αδειανό κρεββάτι, το θλιμμένο παλικάρι δεν
Μπορεί να κλείσει μάτι.
Ζόρικη ώρα ζύγωσε σ' αυτό το καλντερίμι, μαύρη νυχτιά σ' αυτή την γειτονιά.
Αδειάζει τα ποτήρια του και ζει σαν τον μπερμπάντη, πολύ βαριά το πλήρωσε
Αυτό της το γινάτι.
Και με το βλέμμα του θολό πίνει παραμιλάει, μαύρη καρδιά, με πλήγωσες βαθιά.
Ένα άστρο αχνοφαίνεται και κείνος το κοιτάζει πνίγει τον πόνο στο κρασί
Και βαριαναστενάζει.
Πέθαναν οι ελπίδες του στον ψεύτικο τον κόσμο, βαριά καρδιά, ομίχλη σκοτεινιά.
