Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Αd Astra Per Aspera
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130447 Τραγούδια, 269381 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Αd Astra Per Aspera
  Όχι δεν χαπακώθηκα έπεσα στη χύτρα από μικρή..εγώ και ο Οβελίξ....Μα τον Τουτατίς, σας λέω, θα πέσουμε στο κεφάλι του ουρανού..
 
Αφουγκράστηκες ποτέ τον ήχο του σώματος σου όταν σκάει στη γη;
Κάθε φορά ο πόνος του ουρλιάζει με διαφορετική γλώσσα..
Λες και διώχνει μονορούφι όλες τις εμμονές και τα κρυφά παράπονα του..
Άλλοτε λιγότερα άλλοτε περισσότερα...
Παραληρεί η καρδιά σα να γνωρίζει τους στερνούς της χτύπους,
τροφοδοτώντας τις φλέβες όσο πιο γρήγορα μπορεί..
Μη τυχόν και την κατηγορήσει κανείς πως λιγοψύχησε την τελευταία στιγμή..
Η αδρεναλίνη ξυπνά..κατακλύζει και βροντοχτυπάει το στομάχι
σαν πολιορκητικός κριός.."Σπάσε!.. Σπάσε ρημάδι!..για μια τελευταία συγκίνηση ζεις!"
Ποιες πεταλουδίτσες, ποιος ροζ έρωτας στολισμένος με σατέν κορδέλες..
Η γη φίλε μου.. Το αντίκρισμα του λουλουδιού που θα λιώσει στο βάρος σου,
το συννεφάκι σκόνης που θα υψωθεί σα μανιτάρι προσωπικής έκρηξης..
Μα κανείς δε θα μιλήσει για καταστροφή και κανένα δελτίο ειδήσεων δε θα αναφέρει
το τραγικό συμβάν..Είναι αυτοπρόσκλητη και εκούσια αυτή η διαδρομή προς τα νότια,
και μόνο το έδαφος θα ενοχληθεί στη διατάραξη της κοινής ησυχίας του..
Καλά να πάθει θα μου πεις, αφού η αγκαλιά του παραμένει πάντα διάπλατα ανοιχτή..
Οι απρόσκλητοι, ξαφνικοί επισκέπτες είναι εξίσου δεκτοί και τα δωμάτια της γης περίσσια..
Κι όσο βλέπεις με γουρλωμένα μάτια τα χορταράκια να μεγαλώνουν μπρος σου,
τόσο παρακαλάς να διάλεγες σημείο εφόρμησης μια προβλήτα..ή ένα λιμάνι..
Παρακαλάς για θάλασσα...Δεν θυμάσαι στον πανικό σου επάνω πως την απομύζησες..
Με το διάφανο καλαμάκι της φαντασίας σου τη ρουφούσες λαίμαργα κάθε μέρα,
σα βυζανιάρικο που λησμόνησαν να το ταϊσουν απ'την ώρα της γέννησης του..
Και τι μένει..; Το καφέ...το σκούρο..το πράσινο..το γκρι..το άσπρο..
Μα όλα θα τα έδινες για ένα μπλε...ένα γαλάζιο..ένα μαβί..
Σε ανακούφιζε η αύρα της γύρω σου, η αρμύρα στα χείλη σου,
μα πάντα, στα κατάβαθα του εντός σου, ζήλευες το άυλο σώμα του ουρανού..
Εσύ τα φταις όλα που γουστάρεις τυφλοσούρτηδες και παιχνίδια ενστίκτων..
Άλλοι κυνηγούν την άκρη του ουράνιου τόξου και το πιθάρι με τα χρυσά φλουριά,
κι εσύ μανιωδώς έψαχνες το κολλάζ που ενώνει την άκρη της γης με τα συννεφένια βασίλεια..
Ήθελες να βρεις μια σκάλα, ενα μονοπάτι, να σε επιβεβαιώσει..
Κάτι τελοσπάντων που θα έδινε μια σιγουριά στην πορεία σου, στην αναζήτηση σου..
Σκαρφάλωσες σε βραχάκια..ανέβαινες, ανέβαινες κρεμιόσουν από γερά κλαδιά..ανέβαινες ανέβαινες, ανέπνεες πάνω σε κορυφές βουνών...
Και ξαφνικά θυμήθηκες την υψοφοβία που σου' λεγαν πως είχες από μικρός..
Συμφωνώ φίλε μου..
Για τα ψηλά γεννηθήκαμε...με τα αστέρια λαμπυρίζουν οι ματιές μας, για φεγγάρια μονολογούν οι νύχτες μας..και ήλιους ανιχνεύουμε στα σκοτάδια..
Συμφωνώ..Πετάμε αν το θέλουμε..πετάμε..Δίχως βοηθήματα σκαλοπατιών, δίχως μονοπάτια..
Σαν πυροτεχνήματα ανεβαίνουμε...Σκάμε εκεί ψηλά και μένουμε με στόματα ανοιχτά να χάσκουμε την ομορφιά που ονειρευόμασταν...
Φχαριστημένοι ..; Όχι δα...! Να μην κοιτάξουμε κάτω;; Να μη δούμε πόσο φαντάζουν όλα μικρά και ανούσια μ' αυτή την εναέρια ηδονή που μας πλημμυρίζει ανάμεσα στ' αστέρια;...Να μη τεντώσουμε το δάχτυλο σε όλους όσους μας κοιτάνε με μάτια γεμάτα απορία;;
Ναι, ναι..
Σου' ρχεται τότε στ' αφτιά σου που βουλώσανε, μια κουβέντα που άκουγες παλιά..
"Ποτέ μην κοιτάξεις κάτω..." Πάλι την πάτησες γαμώτο..Τα λιγα δευτερόλεπτα που καθυστέρησε να φτάσει αυτή η πληροφορία θα σου κοστίσουν..το δάχτυλο..το κεφάλι..τη ραχοκοκαλιά..
Τα λέμε...Ξέρεις ..εκεί στη διαλογή κομματιών, και στο τμήμα ανασυγκρότησης ψυχικών μελών..και πάμε πάλι απ' την αρχή..
Αλεξίπτωτο..; Τι λες τώρα...Ο εσωτερικός τομέας ανεφοδιασμού δε γνωρίζει τη λέξη..
Απλά..μη λυγίσεις τον λαιμό προς τα κάτω..
Το ερώτημα όμως παραμένει..Θ'ανέβεις για τα ψηλά..ή για τα χαμηλά...;



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 15
      Στα αγαπημένα: 3
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Αν δε βλέπεις που πας..θα πας εκεί που κοιτάς...
 
Ηλιαχτίδα
09-02-2007 @ 07:06
Επεσες στη χυτρα εσυ και ο Οβελιξ??? ::scare.::

Να ζητησεις φιλτρο απο το Δριύδη... ::naugh.::

Φιλάκια Λενάκι μου και καλο ΣΚ
AceOfSpades
09-02-2007 @ 07:20
γουστάρεις ?
http://www.zulubungy.com/index.php
από Μάρτιο και πάλι jeronimooooooooo!!!
την πρώτη πτήση την κερνάω
για να βιώσεις το πόσο σύντομα η πληροφορία φτάνει στη ραχοκοκαλιά ::scare.::

έλλειψες Ελένη... μου μετέδωσες το ανάστροφο συναίσθημα ενός μπάντζι.... καλησπέρα
ΛΙΑ
09-02-2007 @ 08:08
Για τα ψηλά γεννηθήκαμε...με τα αστέρια λαμπυρίζουν οι ματιές μας, για φεγγάρια μονολογούν οι νύχτες μας..και ήλιους ανιχνεύουμε στα σκοτάδια... μπράβο Ελένη έτσι ακριβώς όπως τα λες είναι, καλημέρα!
free falling
09-02-2007 @ 08:15
"Αλεξίπτωτο..; Τι λες τώρα...Ο εσωτερικός τομέας ανεφοδιασμού δε γνωρίζει τη λέξη.."
Στίχος-Οδηγός..
μπρουχίτα
09-02-2007 @ 08:29
"ο εσωτερικός τομέας ανεφοδιασμού δε γνωρίζει τη λέξη"
σιγά μη τη γνώριζε..
γνωρίζει μόνο τη λέξη "βαθιά" με τα φτερά στραμμένα πάντα προς τα μέσα..
είτε αυτό σημαίνει "βαθιά ψηλά", είτε "βαθιά χαμηλά"..

μπορώ να αποσυρθώ ήσυχη τώρα.
σε φιλώ πολύ hermanita.
guesswho
09-02-2007 @ 08:34
Μου έλειψες κοπελιά... τα φιλιά μου!
ειρήνη
09-02-2007 @ 08:43
πολύ πολύ μου άρεσε ::smile.::
silmariel
09-02-2007 @ 09:21
με έκανες και γέλασα-πικρά- στο τέλος..
όπως πάντα,συγκλονιστική...
ΓιΟΥΛΗ_Τ
09-02-2007 @ 09:50
Ψυχή μου.. Σε περίμενα.. Έσκασες.. Εκτοξεύτηκες.. Και πήρες και μένα μαζί..
Σε ευχαριστώ. Σαγαπώ!
« Ακρόνειρο »
09-02-2007 @ 11:57
Έχω συνηθίσει να γράφεις μικρότερες σκέψεις σε μέγεθος,
αλλά ευτυχώς πάντα μεγάλες σε αξία!

Δεν θέλω να κάνω copy paste κάτι,
διότι έχεις πολλά υπέροχα σημεία..

Καλησπέρα φιλαράκι μου!
justawoman
10-02-2007 @ 05:04
Αd Astra Per Aspera???

Gutta cavat lapidem non vi sed saepe cadendo
Η σταγόνα τρυπώνει την πέτρα, όχι με τη δύναμή της, αλλά με αλλεπάλληλες πτώσεις. (Οβίδιος)

Βρε τους Λατίνους πως τα λένε εεε;;;
Γράφεις κοριτσάκι... και πως γράφεις!!!
::yes.::
seizeTHEday
10-02-2007 @ 05:33
Γράφεις;
Εσύ ζωγραφίζεις με τα χρώματα της ψυχής σου...
Την αγάπη μου κορτσάκι...
::hug.::
TAS
10-02-2007 @ 06:37
Αλεξίπτωτο..; Τι λες τώρα...Ο εσωτερικός τομέας ανεφοδιασμού δε γνωρίζει τη λέξη..
::oh.::
Α Ρ Ι Σ Τ Ο Υ Ρ Γ Η Μ Α ! ! !
Μη χάνεσαι Ελενάκι.. ::hug.::
EKI
12-02-2007 @ 06:46
3 φορές το ξεκίνησα και με διακόπτουν........
αύριο με υγεία......... ::whist.::
ofilia
15-02-2007 @ 14:24
::yes.:: δεν μπορω να πω κατι άλλο τα ειπες ολα εσύ..Ελένη...

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο