ειρήνη
10-02-2007 @ 04:57 | το συναίσθημα που μεταδίδεις με τις εικόνες σου πραγματικά μοναδικό ..
με άγγιξε , ίσως γιατί κι εγώ βλέπω τα ίδια όνειρα | |
primavera
10-02-2007 @ 05:02 | στο μεταξένιο κανένας δεν κοιμήθηκε
κανένας δεν κοιμάται
ούτε κι εγώ πάντως! | |
TAS
10-02-2007 @ 05:40 | Σκεπαρνιές απανωτές σε εγκέφαλους-ανεγκέφαλους.. | |
justawoman
10-02-2007 @ 06:13 | Εφιάλτες που δεν ανήκουν στα όνειρα ::oh.::
Σκάβουν στο ασυνείδητο και το ματώνουν
πολύ δυνατό!
| |
Αγνή
10-02-2007 @ 06:31 | Ωραίος σαν πέλεκυς!! | |
Ηλιαχτίδα
10-02-2007 @ 06:41 | υπεροχα τα μεταξένια σου// ::smile.:: | |
Μαρία Χ.
10-02-2007 @ 06:45 | "Είδα που στη μέση του πολέμου
κράταγες αγκαλιά
ένα παιδάκι λαβωμένο
να το πάρεις μαζί σου
να το κάνεις καλά
να το σώσεις
μα όταν τα βρήκες σκούρα
ήταν το πρώτο που έστειλες απ' το παράθυρο"
Εμένα αυτό μου αρκεί.. παραστατικότατο κι απόλυτα αληθινό!!
Καλησπέρα σου free falling...
| |
Nocturna_
10-02-2007 @ 11:34 | Βαμπιρένια φιλιά, ζούγκλα που χορεύουν εφιάλτες...
Οι πρώτοι που δαγκώνουμε την ψυχή μας είμαστε εμείς..
Κι εσύ δε το φοβάσαι καθόλου..Το' μαθες..
Μην αλλάξεις μαξιλάρι..Άλλαξε πλευρό.. | |
 |
