| |
Βρέχει λόγχες...
είναι πολεμιστές , σε σοκάκια , χειροκρότουν με τη ματιά τους..
Βαλσάμωσε η σκέψη σαν αφουγκράστηκε , την ανάσα των βλεφάρων τους.
Είναι πολεμιστές , με χέρια τεντωμένα απο αυτά που σ αγκαλιάζουν και
αισθάνεσαι δροσιά.
Κοιτούν , και νοιώθεις τον ήλιο να τρέχει στο κορμί σου.
Αλλάζει χρώμα η ηλικία σου , αν σε προσμένουν στο στενό..
Είναι μεσάνυχτα και το φεγγάρι κάηκε ολόκληρο .
είναι οι πολεμιστές -σκιές , γονατιστοί ψάχνουν κάποιο πέτρινο θεό.
Όταν δακρύζουν όλα τα μονοπάτια είναι δύσβατα ,
Ανοίγω το παραθυρό ,
στεφάνι αγγίζω χιονισμένο στο πρεβάζι , είναι της φευγαλέας αίσθησης μου ,
το κενό.
Σαδίστρια αράχνη η νύχτα , πλέκει ιστούς στης αφής μου το μυαλό.
Να μην αγγίξω τους πολεμιστές ,
στεφάνωσαν τον ιστό των ονείρων μου με οράματα απόψε...
και σαν στη τρέλα περιφέρονται , ντυμένες ροδοκόκκινο μανδύα της αυγής ,
σε
αραχνούφαντο πέπλο η νύχτα τυλίγει την αφή μου...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
