| |
| | Στον Αντώνη |  | | |
Μες στο σκοτάδι φεύγω
από μέρος,
που δεν αντέχει την αλήθεια……
Και που τα σημάδια είναι θολά!
Σκοτάδι είναι και φτάνω ,
σε μέρος,
που έχει μάθει ,
μες στη συνήθεια να πορεύετε!
Και μ’ ένα βλέμμα
ό ,τι ξένο προσπερνά ….
Και είμαι παντού ξένος .
Μικρό άγνωστο αντικείμενο ,
που έπιασε η άκρη των ματιών τους …..
Κι ‘ναι παντού ίδιοι ..
Μικροί άνθρωποι,
που δεν ξέρουν τι θέλουν !
Και γω χάνομαι μες σ’ εκείνα ,
που χάθηκαν για πάντα ….
Αλήθειες και ψέματα .
Παιχνίδια με τις λέξεις..
Γέλια και κλάματα στα πεζούλια,
τα ξημερώματα,
που χάθηκαν στο χρόνο ….
Μου λείπουνε τα χρόνια ,
που κάναμε πειράματα να δούμε
πόσο αντέχει η φιλία .
Χωρίς ρυτίδες στο πρόσωπο,
κλαίγαμε και γελούσαμε ,
με πράγματα αληθίνα ….
Και ξαφνικά σκορπίσαμε !
Στα νησιά και στις στεριές ….
Και ο χρόνος δεν έφτασε ποτέ
για να τα ξέρουμε όλα !
όλα ο ένας για τον άλλο ,
όπως παλιά!
Μπροστά στο σπίτι σου ,
περιμένω το λεωφορείο.
λίγο πριν ανοίξει η πόρτα ,
θα δραπετεύσουν οι σκέψεις μου ,
για όλα αυτά που πέρασαν !
Μου είπες κάποτε, ¨παντού νιώθω ξένος ¨
μα εσύ θα είσαι πάντα φίλος και αδερφός ,
μην το ξεχνάς !
Εντοπίζω τις σκέψεις σου τα πρωινά
και εκείνα τα απογεύματα,
που κάθε μια απ’ αυτές ,
γίνετε τραγούδι!....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
« Ακρόνειρο »
26-02-2007 @ 03:37 | " Εντοπίζω τις σκέψεις σου τα πρωινά "
Τι όμορφη πρόταση!
Καλημέρα. | | agrampeli
26-02-2007 @ 05:19 | Μου είπες κάποτε, ¨παντού νιώθω ξένος ¨
μα εσύ θα είσαι πάντα φίλος και αδερφός ,
μην το ξεχνάς !
Εντοπίζω τις σκέψεις σου τα πρωινά
και εκείνα τα απογεύματα,
που κάθε μια απ’ αυτές ,
γίνετε τραγούδι!....
πολύ όμορφο | | ~~ΤhΑlaSsAki~~
26-02-2007 @ 06:26 | Πανέμορφες σκέψεις...
Τυχερε Αντώνη... ::smile.:: | | justawoman
26-02-2007 @ 08:29 | τρυφερό πολύ Μάχη
μου άρεσαν ιδιαίτερα οι: 3η & 4η στροφή!
::love.:: | | ΑΙΟΛΟΣ
26-02-2007 @ 12:11 | Θαυμάσιο Μάχη μου... της θύμησης...
Καλησπέρα...
::smile.:: | | TAS
26-02-2007 @ 13:31 | Και είμαι παντού ξένος .
Μικρό άγνωστο αντικείμενο ,
που έπιασε η άκρη των ματιών τους …..
Γέλια και κλάματα στα πεζούλια,
τα ξημερώματα,
που χάθηκαν στο χρόνο
.................................................................................
Τόση αίσθηση..
Έχω διαβάσει πολλά δικά σου που με συγκίνησαν,
αλλά αυτό, το ένιωσα "δικό μου"! Ναι, δικό μου...
::love.:: | | ΑΙΟΛΟΣ
09-03-2007 @ 04:23 | Πολύ καλό Μάχη μου…
Μου άρεσε πολύ… το ένιωσα…
Την καλημέρα μου και την αγάπη μου…
::smile.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
