| |
Στη μέρα που ξεκίνησε πάλι μιλώ
Είναι η τρίτη ώρα
Τις μέρες που πέρασαν θυμάμαι, τα κάστρα
Μα είν' έρημη η χώρα
Θυμάμαι κρασιά σ' ασημένια ποτήρια
Αδιάκοπα γλέντια
Και να 'ρχεται την έβδομη μέρα η σιωπή
Οι μνήμες που φεύγουν αρπάζουν τα λόγια
Σοφών που μιλούσαν
Θυμάμαι μας 'λέγαν για νόμους
Για θεία εντολή
Τα χρόνια τελειώσανε, ξέσπασαν
Όσα πονούσαν
Ξέσπασαν όλα και ύστερα ήρθε η οργή
Στα κάστρα ένας άνθρωπος μένει
Μονάχος γυρίζει
Δεν θέλει να φύγει, δεν θέλει
Να παραδοθεί
Δεν θέλει όσα φαίνονται ωραία
Μην γελιέστε, γνωρίζει
Πως θα 'ναι ελεύθερος μα πάντα μόνος εκεί
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
