Όταν μια πόρτα που οδηγεί στην ευτυχία κλείνει, ανοίγει μια άλλη... μα μένουμε ακίνητοι και χαζεύουμε την κλειστή πόρτα τόση ώρα, που δεν βλέπουμε την πόρτα η οποία έχει για μας διάπλατα ανοίξει...
[I]Λίγο πριν η πόρτα πάλι κλείσει
και το σκοτάδι ξαναπάρει πια μορφή
σε μια ταινία που μόλις τώρα έχει αρχίσει
ξέρω το τέλος κι ας δεν είδα την αρχή
Κράτα την πόρτα ανοιχτή
κι οι δυο να μπούμε μέσα
είν’ η ζωή πολύ μικρή
άτιμη και μπαμπέσα
Κράτα την άλλη μια στιγμή
μήπως κι εγώ προλάβω
κι αν ξαναδώ την χαραγμή
ίσως να καταλάβω
Σε μια ταινία που μόλις τώρα έχει αρχίσει
ξέρω το τέλος κι ας δεν είδα την αρχή
γεύση πικρή που στα χείλη έχει αφήσει
και περιμένω με λαχτάρα την βροχή.[/I]
