Γραμένο βράδυ σε μια απόλυτη ηττοπάθεια, ρουτίνα, απαισιδοξία μα και σκεφτόμενος τη κοπέλα που σκέφτομαι συνέχεια εδώ και καιρό...Απόλυτα απαισιόδοξα ερωτικό κατεβατό στίχων...Συμπληρώστε και εσείς...Σκέφτομαι να το μελωποιήσω αλλά δεν είμαι σίγουρος...
Σκοτείνιασε και 'γω μόνος να σε σκέφτομαι ξανά
ο ουρανός με καλεί να πάω να μείνω στη συννεφιά
μα τα σύννεφα ταξίδια σκαρώνουνε αγνά και με αγάπη
το να μη σε βλέπω καθόλου θα είναι ένα απο τα μύρια μου λάθη
Και τότε ο ουρανός δακρύζει μαζί με τον δικό μου πόνο
τόσο καιρό άντεξα τα πάντα και δεν ένιωσα για τους τυχερούς δόλο
το να μη σ' έχω φίλη θα είναι πολύ κακό για μένα
μα τι σε νοιάζει? Στη τελική δεν είσαι καν η δικιά μου κοπέλα
Η μοναξιά να με περικυκλώνει και αυτή ακόμη μια φορά
μα και αυτή με βρίσκει ειδαχθή, και όπως οι φίλοι μου, με παρατά
Η ζωή μοιάζει με θάλασσα ταραγμένη φουρτουνιασμένη μα εγώ μοναχός
δεν είμαι ο Οδυσσέυ είμαι ένας ποιητής και ίσως λύση μόνη ο ουρανός
μα θα σε χάσω και δεν θα σε ξεχάσω ποτέ όπως γράφει το γραφτό
τότε αμνησία θα ζητώ να κεραστώ να μπορέσω κάποτε να κοιμηθώ
Άλλο δρόμο μου έδειξε η καρδιά και πήρα την Οδό Της Οδύνης
και αν περάσεις από ‘κει και με δεις και συ μη ξεμείνεις
φύγε νεράιδα της καρδιάς μου μακριά και μη με θυμηθείς
μη κοιτάξεις τη μορφή και πέσε ήσυχη αυτό το βράδυ να κοιμηθείς...
Πως θα μπορέσω να κλείσω τα βλέφαρα
Χωρίς να αντικρίσω τη στερνή ματιά σου;
Πως θ΄ αρμενίσω μοναχός μου μεσοπέλαγα
Δίχως την σίγουρη και λάγνα συντροφιά σου;
Πώς να τολμήσω να ζήσω τον έρωτα
Δίχως υπέρβαση κοινών συναισθημάτων
Όταν κρατώ τα όνειρά μου αφανέρωτα
Και μόνο χάνομαι σε στίχους ποιημάτων;
Πως πέρασε η ζωή με μόνο όραμα
Τη λαμπερή μορφή σου στο μυαλό μου;
Οι λίγες μας στιγμές να ναι πανόραμα
Της όλης μου ζωής στον τελειωμό του;
Πώς κλείνω πια τα μάτια μου αδόκητα
Αναζητώντας την στερνή παρηγοριά σου
Στους τελευταίους της παλμούς της απροσδόκητα
Πως έστησε τρελό χορό η καρδιά μου; CHЯISTOS P
