Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Καταιγίδα
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
129975 Τραγούδια, 269278 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Καταιγίδα
 Από την καρδιά του σκοταδιού κι αυτό. Και το σκοτάδι καλά κρατεί..
 
Πέφτει μανιασμένη η βροχή, σε μια προσπάθεια του σακατεμένου ουρανού να καθαρίσει αυτή τη βρομιά, αυτή τη μουντάδα, που βλέπει κάθε μέρα από κάτω του.
Απέλπιδη είναι γιατί όλα έχουν ποτίσει απ αυτά, κτήρια, δέντρα, ζώα, άνθρωποι, ψυχές. Η αρρώστια είναι πολύ πιο βαθιά για να την καθαρίσει λίγο νερό, όσο κρυστάλλινο και να ναι, όσο καλές προθέσεις και να χει. Το βλέπεις στο πλήθος αυτό, σκυφτά κεφάλια, σβησμένα μάτια, μουδιασμένα πρόσωπα. Στην μαύρη αύρα που το περιβάλλει και σκοτεινιάζει πιο πολύ την μέρα τούτη.
Και το νερό το μόνο που φτιάχνει είναι γκρίζα ρυάκια πάνω στην άσφαλτο, μαγαρισμένο κι αυτό από την ασχήμια που συνάντησε. Καθαρίζει, παρασέρνει ότι μπορεί και ότι ρίχνουν μέσα του παραιτημένοι άνθρωποι, μόνοι τους ή με τη βοήθεια άλλων, πιο παραιτημένων απ αυτούς.
Βλέπεις σκουπίδια, λουλούδια μαραμένα, καρδιές, και ψυχές ακόμα, όλα υπάρχουν σφιχταγκαλιασμένα μες αυτό το βούρκο.
Και κάπου εκεί πάνω στη σχάρα του υπονόμου, αρνούμενο να χαθεί στα σκοτάδια, αλλά και χωρίς να μπορεί να πετάξει πια, ένα μικρό ροζ μπαλόνι. Έρμαιο κι αυτό στην καταιγίδα. Σαν το όνειρο ενός παιδιού, σαν τη ψυχή κάποιου που έμεινε μέσα του παιδί, την χάρισε και την πέταξαν στα σκουπίδια. Κι όμως μπορεί να ονειρεύεται ακόμα και στο βόρβορο. Και να αντιστέκεται όσο το όνειρό του ψάχνει. Τον ουρανό, τα σύννεφα, το φως.
Ώσπου να το πατήσει καμιά διερχόμενη σκουπιδιάρα.
Έτσι για να γελά πιο τρανταχτά, ότι τις ώρες μας μετρά.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 6
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Ότι μπορεί κανείς να ονειρευτεί δεν είναι ποτέ χαμένο
 
iokasth
22-03-2007 @ 17:48
Μελαγχλικό μεν, αλλά μου άρεσε πολύ, ίσως γιαυτό ...
βροχή σήμερα αρκετή, έφτασε μέσα στην ψυχή μας ..
Καλή Νύχτα..
ΝεφΕλλη
Νεφελοβάτης
23-03-2007 @ 15:46
Σ ευχαριστώ ΝεφΕλλη. Και ναι προχώρησε η βροχή χθες, και σε συνδυασμό με κάποιες εικόνες, με κάποιες σκέψεις, οδήγησε στο να βγει στην επιφάνεια μια βαθιά μελαγχολία.
Καλό σου βράδυ.
agrampeli
24-03-2007 @ 02:21
πολύ ωραία γράφεις ::yes.::
iokasth
24-03-2007 @ 18:13
Η βροχή έχει δίπλα της την μελαγχολία, και τις περισσότερες φορές
μας οδηγεί σε σκέψεις που τις γραφουμε , μόνο έτσι νομίζουμε πως
παίρνουμε... ανάσα..
Καλό σου ξημέρωμα.
Νεφελοβάτης
25-03-2007 @ 08:59
Σ ευχαριστώ agrampeli.
Όσο για τη βροχή Νεφέλη έχεις δίκιο, είναι πιασμένη χέρι χέρι με τη μελαγχολία.. Καμιά φορά βέβαια η θλίψη μπορεί να είναι πιο βαθιά και η βροχή απλά να την επιτείνει.. Και έτσι γράφοντας, ξορκίζεις ένα κομμάτι σκοταδιού που απειλεί να σε καταπιεί, που δε σ αφήνει ν ανασάνεις..
Καλό απόγευμα.
Ηλιαχτίδα
26-03-2007 @ 10:55
Προσωπικα μαρεσουν τα μελαγχολικα...

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο