| |
[I][align=center]Θυμάμαι στιγμές απ’ το σχολείο,
έξι χρόνια το ίδιο αστείο.
'Εξι χρόνια πια σ’ έχω μάθει, είπα θ’ αλλάξεις,
τα παιδικά μου λάθη θα τα διαγράψεις.
Στα διαλείμματα παίζεις αγάπη μου κρυφτό
κι εγώ όλο τρέχω να μη φανώ.
Κοιτάω παλιές φωτογραφίες
και γελάω μαζί τους σα να ‘ναι αστείες.
Κι ύστερα πάλι βουλιάζω στη θλίψη
που σκέφτομαι πόσο απ’ τη ζωή μου έχεις λείψει.
Όπου γυρίσω η ματιά σου που με τυλίγει,
των άλλων η ευτυχία πάλι με πνίγει.
Καλύτερα απουσία άλλη μια ώρα
παρά βρεγμένη απ’ των ματιών τη μπόρα.
Πού θα μας βγάλει αυτή η ιστορία,
πόσο θ’ αντέξει αυτή η αγάπη σε μακρινά θρανία?
Μια σχολική εκδρομή χωρίς τραγούδια,
ακόμα μια άνοιξη δίχως λουλούδια.
Έξι χρόνια τώρα το ίδιο αστείο,
πώς να γελάσω χωρίς εσένα?
Άδεια η πόλη, θαμπό τοπίο…[/align][/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
