primavera
12-04-2007 @ 10:00 | ::hug.:: | |
Ηλιαχτίδα
12-04-2007 @ 10:11 | ::rol.:: | |
Νεφελοβάτης
12-04-2007 @ 12:59 | Έχει τόση ομορφιά αυτή η ζωή πράγματι.. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι το εξής. Γιατί σαν άνθρωποι μεμονωμένα, γιατί σαν είδος, ενώ είμαστε για τα μεγάλα, καταλήγουμε τις πιο πολλές φορές στα μικρά, και στα σκοτάδια.. Γιατί τόσες δοκιμασίες, που πολλές φορές εμείς επιβάλουμε στον εαυτό μας.. Έχω την αίσθηση ότι κάτι κάπου πήγε στραβά..
Πολύ καλό και ελπιδοφόρο το γραπτό σου. ::smile.:: | |
elenitheof
12-04-2007 @ 13:57 | Νικολέττα και Μαρία σας ευχαριστώ. ::kiss.::
Νεφελοβάτη, ο Θεός μας χάρισε την ελευθερία να διαλέξουμε όποιο δρόμο θέλουμε. Αφού κάνουμε ελεύθερα την επιλογή μας μετά θα υποστούμε τις συνέπειες των επιλογών και των πράξεών μας και είμαστε εμείς υπεύθυνοι γι' αυτό κι όχι ο Θεός. ::smile.:: | |
Νεφελοβάτης
12-04-2007 @ 20:03 | Συμφωνώ με αυτό Ελένη, μέχρι ενός σημείου τουλάχιστον.. Διαφωνώ όμως στην αναγκαιότητα ορισμένων δοκιμασιών.. Είναι ένα φιλοσοφικό θέμα, στο οποίο δεν έχω βρει απάντηση με όσους και αν το συζήτησα. Αν θέλεις επεκτείνομαι.. Ξεκινάει για να καταλάβεις, από το κατά πόσο ο δημιουργός είναι ή όχι υπεύθυνος για τις ατέλειες του δημιουργήματός του, και συνεχίζει..
Καλό ξημέρωμα. ::smile.:: | |
elenitheof
13-04-2007 @ 08:26 | Νεφελοβάτη, μπορώ να σου απαντήσω γιατί έχω διαβάσει βιβλία των Πατέρων της Ορθόδοξης Εκκλησίας για την αναγκαιότητα του πόνου και των δοκιμασιών. Απ' ό,τι έχω καταλάβει οι δοκιμασίες και ο πόνος μας οφελούν μόνο όταν τις υπομένουμε με δοξολογία κι ευχαριστία προς το Θεό χωρίς να βρίζουμε και να γογγύζουμε και ν' απελπιζόμαστε γιατί οι σωματικοί πόνοι ταπεινώνουν τη ψυχή και η ταπείνωση της ψυχής μας θεραπεύει από τον εγωισμό και μας βοηθά να συμπονάμε και ν' αγαπάμε τους συνανθρώπους μας. Χωρίς τον πόνο δεν μπορεί αλλιώς να θεραπευτεί και να καθαριστεί η ψυχή από τα πάθη. Γι' αυτό ο Θεός επιτρέπει τις δοκιμασίες και δεν θεραπεύει τους αρρώστους αμέσως ενώ θα μπορούσε να το κάνει. Πολλές φορές ευθύνεται ο άνθρωπος με την κακή ζωή και διατροφή κι έτσι καταστρέφει μόνος του την υγεία του. | |
Νεφελοβάτης
14-04-2007 @ 10:16 | Ελένη, και εγώ έχω διαβάσει μερικά πατερικά κείμενα, αλλά κυρίως αρχαίους και σύγχρονους φιλοσόφους που αναφέρονται σ αυτά τα θέματα. Συμφωνώ κατ αρχήν στο ότι πολλά από όσα περνάμε είναι δοκιμασίες και , και όταν τις βλέπουμε με ένα θετικό πρίσμα, μπορούμε να βελτιωθούμε σαν άνθρωποι. Εξάλλου η εμπειρία είναι το σύνολο των όσο περάσαμε, και κυριότερα των λαθών μας. Φτάνει να μην τα ξανακάνουμε. Και αρκεί να καταφέρουμε να ξανασηκωθούμε.. Βέβαια αυτές οι δοκιμασίες μπορεί να είναι υπερ του δέοντος σκληρές κάποιες φορές..
Τώρα όσο για το θέμα των ασθενειών που ανέφερες.. Καλά για τους μεγαλύτερους θα μπορούσα να το δεχτώ. Να είναι ένας τρόπος να εκτιμήσουμε περισσότερο το μεγαλύτερο αγαθό που έχουμε την υγειά μας. Και λειτουργεί θετικά σε πολλούς, αν βέβαια ξεπεράσουν μια μεγάλη ασθένεια η ένα ατύχημα..
Και δεν είναι μόνο θέμα διατροφής και ρύπανσης. Και οι αρχαίοι αντιμετώπιζαν προβλήματα με καρκίνους όπως αναφέρεται στην ιστορία της ιατρικής. Που δεν τα είχαν αυτά. Δυστυχώς δεν ξέρουμε ακόμα όλα τα γιατί. Στο γεννητικό μας υλικό είναι.. Αυτό που έλεγα πως έχει ατέλειες..
Όμως για ένα μικρό παιδί..; Που προσβάλλεται από λευχαιμία, η κάποια άλλη μορφή της επάρατης νόσου..; Και πεθαίνει..; Τι διδαχή θα μπορούσε να πάρει αυτή η ψυχούλα…; Και εκεί βγαίνει ένα γιατί..;
| |
 |
