Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131513 Τραγούδια, 269624 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Γράμμα
 Για σένα...
 

Γράμμα....


Αγαπημένε μου...

Πάει τόσος καιρός να σου γράψω που
ξέχασαν τα δάχτυλα να κυλούν στα πλήκτρα.
Και ξέχασα και εγώ να λέω λόγια αγάπης...
Έλειπα μέρες στη χώρα της λησμονιάς,μα πάλι σε θυμήθηκα.
Πώς να ξεχάσω την πιο όμορφη χαρακιά της καρδιάς μου...δε γίνεται.
Το μόνο που ξεχνάω ώρες ώρες είναι πως χώρισαν πια οι δρόμοι μας
και παίρνω το κινητό να σου στείλω μήνυμα.
Μα πάντα πριν να ξεκινήσω να γράφω το θυμάμαι...
Πάντα σε σκέφτομαι τις πιο όμορφες στιγμές μου
μα κυρίως τις πιο δύσκολες...όταν σε έχω πιο πολύ ανάγκη.
Τώρα κάθε μέρα αλλάζω,έξω και μέσα μου.
Γίνομαι σιγά σιγά μια άλλη και δεν ξέρω αν έτσι με βρίσκω ή με χάνω εντελώς...
Χθες μιλούσα με μια φίλη και μου είπε οτι όλα τα όμορφα πράγματα
όταν πια τελειώσουν, αφήνουν στο πέρασμα του χρόνου
την πιο γλυκιά γεύση στη ψυχή μας...
Μάλλον όταν φεύγει η πίκρα έρχεται αυτή η γλυκιά νοσταλγία
να καταπραύνει τον πόνο και τα γιατί μας.
Είπα δε θα πω πολλά μα πάλι ξεστράτισα...
Το παθαίνω αυτό μαζί σου...
Εσύ είπες αυτά που ήθελες μόνο με δυό λόγια.
Φαντάσου...έγινα τελικά η φλύαρη της παρέας!
Πριν κλείσω ήθελα να σου πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλα όσα μου χάρισες.
Για τις μέρες και τις νύχτες μας,για τα ταξίδια μας στο φεγγάρι,
για τις ιστορίες που δεν είχα ξανακούσει πριν μου τις πεις εσύ,
για την αγάπη που μου έδωσες και για τη μαγεία που ζήσαμε....
Θα κρατάς πάντα ένα κομμάτι της καρδιάς μου δικό σου.
Και πίστεψε με δεν θα ήθελα να το είχα δώσει πουθενά αλλού...

Να προσέχεις μάτια μου...



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 10
      Στα αγαπημένα: 4
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Μου γνεφ' η καρδιά, πάρε μυρωδιά το λάδι εδώ πως καίγεται και ζήσε το ταξίδι...
 
Venceremos
13-04-2007 @ 11:00
Αααααχχ
Ayane_14
13-04-2007 @ 11:17
Και πίστεψε με δεν θα ήθελα να το είχα δώσει πουθενά αλλού...

::love.::
χρήστος
13-04-2007 @ 11:29
ωραία εξομολόγηση Δήμητρα, καλησπέρα
Ηλιαχτίδα
13-04-2007 @ 11:39
Μηπως ξερεις ποτε φευγει η πίκρα.... ::sad.::
MARGARITA
13-04-2007 @ 18:33
Κατάθεση ψυχής....αλήθεια....θαυμάσιο Δήμητρα ::love.::
silmariel
14-04-2007 @ 02:26
όταν σε διαβάζω πάντα στο τέλος αναστενάζω...
φιλιά ::kiss.::
TAS
14-04-2007 @ 07:45
Πριν κλείσω ήθελα να σου πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλα όσα μου χάρισες ..

για όσα μας χαρίζεις και συ, μικρή μου φίλη.. ::smile.::
Νεφελοβάτης
14-04-2007 @ 09:59
Υπέροχο Δήμητρα, με εκφράζει τόσο πολύ που θα μπορούσα να το είχα γράψει και γω…
Τώρα για το πότε φεύγει η πίκρα… Η νοσταλγία μένει και μια θλίψη για αυτά που δεν έζησες.. Για το πώς θα ήταν αν.. Αν και τελικά κατά βάθος ξέρουμε.. Αν ήταν για να το ζήσουμε για να μείνει θα ήταν εδώ.. Και ίσως να φεύγει όταν βρούμε κάτι που να μας αγγίξει και να αγγίξουμε βαθιά, που θα φωτίσει και τις πιο μύχιες γωνίες της ψυχής, και θα είναι κοντά μας, δίπλα μας.. Έτσι θέλω να ελπίζω δηλαδή… ::blush.::
justawoman
15-04-2007 @ 04:50
Μύνημα σε μπουκάλι, στις άγριες θάλασσες του διαδικτύου...

καλημέρα γλυκιά μου Δήμητρα
::love.::
AETΟΣ
15-04-2007 @ 17:45
::yes.:: ::smile.:: ::smile.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο