ΛΕΩΝ53
23-04-2007 @ 03:59 | Καλημέρα.
....Πηγάδι βαθύ … σαν απάτητη γη
η ψυχή της σαν ηλίου ακτίνες
σε αγγίζει δειλά.. το μυαλό να διψά
κι η ψυχή εξοστρακίζει ευθύνες....
Τέλειο το ποίημά σου
Ηλίας | |
MARGARITA
23-04-2007 @ 04:00 | ::wink.:: | |
TAS
23-04-2007 @ 04:02 | To ίδιο καλό με το προηγούμενο! Αν μου επιτρέπεις, να συμπληρώσω το απόφθεγμα του Β. Russell,
με ένα άλλο, πάλι δικό του:
Οι άνθρωποι φοβούνται το στοχασμό περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στον κόσμο, περισσότερο από την καταστροφή, περισσότερο ακόμα και από τον ίδιο το θάνατο. Ο στοχασμός είναι ανατρεπτικός και επαναστατικός, καταστρεπτικός και φοβερός. Είναι ανελέητος μπροστά στα αξιώματα, στα καθιερωμένα και τις συνήθειες. Ο στοχασμός κοιτάζει στο βάραθρο της κόλασης και δε φοβάται. Ο στοχασμός είναι σπουδαίος, καταιγιστικός κι ελεύθερος, το φως του κόσμου και η ύψιστη μεγαλοπρέπεια του ανθρώπου | |
Spartinos
23-04-2007 @ 04:10 | ΥΠΕΡΟΧΟ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΧΑΡΑ
ΜΠΡΑΒΟ ::yes.:: | |
Αστεροτρόπιο (Jeny)
23-04-2007 @ 06:29 | έτσι απλά... τα πες πανέμορφα σαν παραμύθι... μόνο που ναι αληθινό... | |
ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ
23-04-2007 @ 07:00 | σαν ταινία μικρή … κι όμως να ‘μαστε εκεί
σε μια μάγισσας … _αλήθεια_ τη στέγη
ο χρόνος μπορεί, την επιστροφή να δει
μα ο νους δε μπορεί , δεν το θέλει…
::up.:: Ναι Ναι Χαρά ο νους δεν το θέλει!
Καλό σου απόγευμα! | |
agrampeli
23-04-2007 @ 07:46 | πολύ πολύ καλό ::yes.:: ::up.:: | |
justawoman
23-04-2007 @ 12:55 | Χαρά μου
ότι και να πεις λίγο θα 'ναι
υπάρχουν κάτι παραμύθια, που σε τυλίγουν με τη θαλπωρή τους σαν ζεστή μάλλινη μάλλινη κουβέρτα το καταχείμωνο
::love.:: | |
ΑΙΟΛΟΣ
23-04-2007 @ 15:50 | Είναι θαυμάσιο Χαρά μου…
Υπέροχη η αφιέρωση στη Μαργαρίτα μας…
Την αγάπη μου και πολλά φιλιά και στις δυο σας…
::smile.:: ::hug.:: ::smile.:: | |
 |
