| |
Σε κοιτάζω να μορφάζεις, σ’ ακούω να μιλάς και ψιθυρίζω στον εαυτό μου: «ήρεμα, ήρεμα, θα περάσει».
Κι εσύ να συνεχίζεις. Ένας ατέλειωτος μονόλογος σέρνεται σαν φίδι σουρίζοντας. [I](Ήρεμα, θα περάσει και αυτό.....)[/I]
Τα λόγια σου ανούσια, γεμάτα εγωκεντρισμό. Με κοιτάς αυτάρεσκα κι όλο κι ανεβαίνεις, ξεπερνάς τα όριά μου και δεν το ‘χεις καταλάβει. Δεν έχεις καταλάβει τίποτα. [I](Μην ακούς, συγκρατήσου....)[/I]
Οι λέξεις σου χτυπάνε, καρφιά σε γυμνωμένη σάρκα που όμως δεν αιμορραγεί. Νιώθω το μυαλό μου να τρίζει, να τρεμοσβήνει με αναλαμπές. Χρώματα εναλλάσσονται δίχως ειρμό και συνοχή. [I](Λίγο ακόμα, θα τελειώσει, θα περάσει κι αυτό...)[/I]
Κι εσύ να περιφέρεσαι, να τριγυρίζεις αδιάκοπα γύρω απ’ τον εαυτό σου. Χαμογελάω πλατιά, νιώθοντας τις άμυνες να πέφτουν, τα τείχη να γκρεμίζονται. [I](Ήρεμα! Δεν κάνει!)[/I]
Δεν θέλω να αντιτάξω τίποτα, αρνούμαι πεισματικά να μιλήσω, αρνούμαι να σ’ ακούσω να μιλάς. Πετάγεσαι απότομα όρθιος, εκνευρισμένος που δεν απαντώ. Τα μάτια μου ματώνουν, το μυαλό μου εκρήγνυται σε χιλιάδες κομμάτια. [I](Είδες; Πέρασε κι αυτό...)[/I]
Από κάπου μακριά σ’ ακούω ακόμα να μιλάς.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
