| |
Βάλθηκες ξέφρενα να ζείς,στων παλατιών σου τη χλιδή
Γκρέμμισες όλα τα δεσμά ,τη δόξα ψάχνεις με μανία
Για να χορτάσεις να χαρείς κάθε λαχτάρα σου κρυφή
Kαινούργια φόρεσες φτερά,κι άλλαξες πορεία.
Σπαταλημένη μια ζωή,δρόμους και δρόμους για σένα ξετυλίγει
Μα εσύ δίχως μυαλό, λεύτερα στα ουράνια αρμενίζεις
Πίνεις,μεθάς απ’του ονείρου τη πηγή,πολύτεχνο βγαίνεις κυνήγι
Κι ανέμελη στο κοσμο αυτό,θαρρείς πως ξεχωρίζεις.
Είσαι πιά φτασμένη ,τα μεγαλεία σου καμμιά δεν παραβγαίνει
Κι ομως εγώ ακόμα σ’αγαπώ κι ας ζώ ο άμοιρος στο μαρασμό
Ας έχω τη καρδιά μου σπαραγμένη ,την αγωνία να με βαραίνει
Πνιγμένος σ’ένα αξέσπαστο λυγμό,μια χαμένη αγάπη νοσταλγώ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
