ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ
18-05-2007 @ 03:15 | Καλημέρα με αγάπη σε έναν φίλο που μιλάει από καρδιάς, γράφει και αντιδρά με το συναίσθημα και όχι με το ζύγι.
Ηλία νάσαι καλά να μας κάνεις να χορεύουμε στους ρυθμούς σου.
Νάχουμε όλοι μια καλή μέρα και ένα φωτεινό πρωϊνό. ::yes.:: ::wink.:: ::blush.:: | |
Spartinos
18-05-2007 @ 03:19 | ΜΑΡΑΚΙ ΩΡΑΙΑ Η ΑΦΙΕΡΩΣΗ ΣΟΥ ΣΤΟΝ ΗΛΙΑ
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ::up.:: | |
Γιώργος_Κ
18-05-2007 @ 03:22 | Ώπα μόρτισσα, το ρίξαμε στις πενιές σήμερα;;;;; ::love.::
Καλημέρα Μαράκι... | |
ΛΕΩΝ53
18-05-2007 @ 03:23 | Μαρία μου η αφιέρωσή σου με τιμά.
Τα λόγια σου βάλσαμο στην ψυχή μου.
Σου αφιερώνω ένα λαϊκό τραγουδάκι μου από πόνο ψυχής.
ΓΙΝΕ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΣΚΛΗΡΗ
Πιάσε με καρδιά μου απ’ το χέρι αφού μπορείς,
Πήγαινέ με σ’ άλλα μονοπάτια,
Σ’ έχω μάθει όλους κι όλα να τα συγχωρείς
Κι έγινε το σώμα μου κομμάτια.
Γίνε καρδιά μου σκληρή σαν πέτρα
Κοίτα τι σού ‘καναν, κάτσε και μέτρα
Τη μάσκα φίλου φορούσαν όλοι
Κρυφά σου πέταγαν καρδιά το βόλι.
Άϊντε βρε καρδιά μου βρες και σθένος και πυγμή
Κράτα με στα πόδια μου μην πέσω
Όσους φίλους έχω κάθε ώρα και στιγμή
Όπως σε πονούν ΜΗ τους πονέσω.
Με όλη μου την αγάπη και εκτίμηση στην ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ ΜΑΡΙΑ
Ηλίας Καλιώρας
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ
18-05-2007 @ 03:24 | Ευχαριστώ Γιώργο νομίζω ό,τι το αξίζει γιατί συμπεριφέρεται
με αισθήματα που λείπουν.Ειμαι σίγουρη ό,τι με νοιώθεις. ::love.:: | |
Άθη Λ.
18-05-2007 @ 03:25 | πραγματικά πολύ όμορφη αφιέρωση και πολύ όμορφα το έθεσες Μαρία... καλημέρα σας! ::smile.:: | |
ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ
18-05-2007 @ 03:27 | Ηλία θέλω να το βάλω στα αγαπημένα αλλά δεν ξέρω αν μπορώ όσο για την Δημιουργό Μαρία δεν το αξίζω ο δρόμος είναι μακρύς και δύσβατος αλλα με τιμά αφάνταστα. ::wink.:: | |
CHЯISTOS P
18-05-2007 @ 03:53 | Μαρία Νεφέλη, μπράβο για την αφιέρωση, εγώ θα αφιερώσω στον "αδελφό" μου Ηλία το τραγουδάκι της δικής μου επιστροφής :
Κλείσαν οι πόρτες
Μέσα στο άδειο μου κουφάρι
όλη η σκέψη έχει μπλεχτεί,
γίναν τα όνειρα κουβάρι,
κάθε ελπίδα έχει κρυφτεί.
Όσο γλυκό το πέρασμά σου
τόσο σκληρός ο χωρισμός,
γέρασα ‘κεί, στο κάλεσμά σου,
-κι ήταν ανείπωτος καημός.
Άνοιξαν πόρτες στους βοριάδες
-κι ένα βασίλειο η σιωπή-,
τρέμει η ψυχή μου στους χιονιάδες
και με σκοτώνει η ντροπή.
Λιώνουν τη σάρκα τα στοιχειά μου,
που κατακλύζουν την ψυχή,
ζυμάρι έχω την καρδιά μου,
-πρόσφορη λύση η φυγή….
Παίρνω κουράγιο στη σκιά σου,
μες στην ανάμνησή σου ζώ,
σαν νοσταλγώ την αγκαλιά σου
κάνω τον πόνο μου καημό.
Γέρνω αργά τα βλέφαρά μου
και αποκάμω απ’ την σιγή
κι έρχεσ’ ανάλαφρα κοντά μου
να μου γιατρέψεις την πληγή
Κλείνουν οι πόρτες στους βοριάδες
φράζουν οι πύλες της σιωπής
δεν με τρομάζουν πια χιονιάδες
κι ούτε τα πέπλα της ντροπής.
Κλείνω απ’ έξω τα στοιχειά μου,
δεν έχουν θέση στην ψυχή,
πέτρα θα κάνω την καρδιά μου,
-δεν είναι λύση η φυγή…. | |
ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ
18-05-2007 @ 04:12 | Χρήστο καλή σου μέρα ποιος να συγκριθεί μαζί σου ...... ::no.::
τέλειο νάσαι καλά να μοιραζόσαστε τα ντέρτια και τους καημούς μας ::yes.:: ::hug.:: | |
primavera
18-05-2007 @ 08:42 | Μπράβο Μαρία ωραία τα λές
Η πιο κατάλληλη αφιέρωση που έχω διαβάσει
είμαι σίγουρη ότι έχει αγγίξει τον Ηλία μας
::smile.:: ::love.:: | |
marakos1948
18-05-2007 @ 09:38 | ποιός στη χάρη σου Ηλία! ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
santana
18-05-2007 @ 10:17 | Για κάθε άνδρα η τιμή είναι σπουδαίο πράγμα..γιατί έτσι μας δίδαξαν και να πηγαίνεις κόντρα στο σύστημα είναι αμαρτία!!
::cool.:: | |
mikrimagissoula
18-05-2007 @ 14:12 | Όμορφη η αφιέρωση...
και το γραπτό υπέροχο για άλλη μια φορά...
::hug.:: ::love.:: | |
EΡΩΤΙΚΟΣ
30-05-2007 @ 03:07 | ::love.:: ::up.:: | |
 |
