| |
Απ’ των χειλιών σου το κραγιόν
λεκές στα χείλη μου
βρήκα στην άβυσο το φως,
την άγια Πύλη μου.
Για της καρδιάς σου τη γραμμή
τα πάντα αρνήθηκα
μπήκα στο άγιο σου κορμί
και αναστήθηκα
Πάγωνα κι ήσουνα φεγγάρι όταν μ’ άγγιζες
Με των φιλιών σου την ορμή πάντα με στράγγιζες
Άναβα λύχνους δειλινού
να μπω στις ρούγες σου
Βρήκα την πύλη τ’ ουρανού
με τις φτερούγες σου
Του χωρισμού την αντηλιά
σκληρά τιμώρησα
στου Παραδείσου τη φωλιά
βαθειά προχώρησα
Πάγωνα κι ήσουνα φεγγάρι όταν μ’ άγγιζες
Με των φιλιών σου την ορμή πάντα με στράγγιζες
Μπήκα στον άγιο σου ναό
κι όλα τ’ αγνόησα
Σαν το τσιγάρο να καώ
αν μετανόησα.
Δίπλα σου πάντα Κυριακή
καρδιά μου αισθάνομαι
με των χειλιών σου το κρασί
μεθώ και χάνομαι
Πάγωνα κι ήσουνα φεγγάρι όταν μ’ άγγιζες
Με των φιλιών σου την ορμή πάντα με στράγγιζες
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
