| |
| | Λεύτερη σαν τον Άνεμο |  | | | Για όλες τις ψυχές που παραμένουν λεύτερες παρόλα τα δεσμά που προσπαθούν να τους επιβάλλουν, οι κοινωνίες και οι άλλοι. Και ειδικά σε μια που είχα την τύχη να γνωρίσω.. | | |
Μεγάλωσες λες.. Ένα παιδί βλέπω, ένα κορίτσι ακούω όταν μιλάς.. Μια μικρούλα που μετράει τα άστρα και κάνει όνειρα..
Φως είσαι καλή μου μέσα σε ανέσπερα σκοτάδια. Νεράιδα είσαι και ας λες. Από κείνες τις αιθέριες που ζούνε δίπλα τις κρυστάλλινες πηγές. Που χορεύουνε κάτω απ΄ το φως των αστεριών τα βράδια. Που τραγουδάνε μυστικά τραγούδια, νιότη και ομορφιά γεμάτα μα κι αρχαία όσο και η γη. Γλυκά σαν το ζέφυρο που φέρνει μυρωδιές από ανοιξιάτικα λιβάδια μυστικά. Από κείνα που μιλάνε για τον κόσμο όπως ονειρευότανε να γίνει. Όπως θα μπορούσε να είχε γίνει, αν αφήναμε τους εαυτούς μας να χαρούν και να αγαπήσουν.
Θάλασσες έχεις στην ψυχή, μια ψυχή που ταξιδεύει, όσο και να προσπαθούν να στην περάσουν σε αλυσίδες. Τα δεσμά τους δεν σ αγγίζουνε, λιώνουν, στάχτη γίνονται μόλις αγγίξουνε τη φλόγα της καρδιάς σου..
Φτερά έχει ολόλαμπρα, πετάς πέρα από τα σύννεφα, σε μακρινούς ουρανούς. Πετάς όσο και να σου μάθανε πως δεν πρέπει, πως διαφυγή δεν έχει η φυλακή. Σίδερα δε σε κρατάνε, οι τοίχοι των κελιών ραγίζουνε σαν τα κοιτάξεις.. Δεν αντέχουνε το φως που βγαίνει απ το βλέμμα σου, κομμάτια γίνονται σαν σιγοτραγουδήσεις..
Νεράιδα είσαι, σαν και κείνες που μιλάν στα παραμύθια. Εκείνες που σαν δουν κρυφά οι θνητοί να χορεύουν στα μαγεμένα τους ξέφωτα, τις ζηλεύουν, τις ποθούν.. Και να τις δέσουν προσπαθούν, κλέβοντας το φυλακτό τους, με τα’ αστεριού τους το φως που φοράνε στο λαιμό. Σαν το πάρουνε τις δένουνε μαζί τους.. Γιατί ξεχνάνε αυτές ποιες ήτανε, και ποιος ο προορισμός τους.. Σε ύπνο χωρίς όνειρα τις κάνουνε να ζούνε..
Μα τίποτα τέτοιο να το θυμάσαι δεν κρατά για πάντα.. Σαν δουν τον ουρανό, τα αστέρι τους θα βρουν εκεί, αγάπη θα γεμίσει η καρδιά τους. Αγέρας γίνεται η ψυχή ξανά και ταξιδεύει..
Και τότε..
Α τότε, θυμούνται, και είναι λεύτερες..
Γιατί ποιος, ποιος μπορεί να φυλακίσει τον άνεμο…;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 9
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Ότι μπορεί κανείς να ονειρευτεί δεν είναι ποτέ χαμένο | | | |
|
Νεφελοβάτης
20-05-2007 @ 16:19 | Για να φύγουμε και λίγο απ τα σκοτάδια. Καλά πάλι για νύχτα μιλάω, μα έχει και αστέρια τούτη δω.
Καλό βράδυ σε όλους. ::smile.::
Υ.Γ. Μπορεί ο μυθικός ο Αίολος (μην μπερδευτούμε με το δικό μας), να φυλάκιζε τους ανέμους, και να τους έδωσε στον Οδυσσέα, μα σαν βγήκαν απ τον ασκό, ποιος τους έπιανε μετά… Άσχετο ίσως μα σχετικό με το ποιος.. ::wink.:: | | Avalon
20-05-2007 @ 17:31 | Εσύ θαρρώ είσαι γνωστός ταξιδιώτης απο τα μέρη μου...Πολύ όμορφο .Δοκίμασε να παγιδεύσεις τον άνεμο μέσα στην αναπνοή σου , έχει πολλά να σου εκμυστηρευτεί...Καλό ξημέρωμα.. ::yes.:: | | justawoman
20-05-2007 @ 18:02 | Πρώτη φορά σε διαβάζω, ομολογώ ότι με αποθάρρυναν τα μακροσκελή σου κείμενα
Αυτό πάντως είναι πολύ τρυφερό και νοσταλγικό
Οι Χίμαιρες κι οι άνεμοι δε φυλακίζονται, απλά μας πλανεύουν και τους κυνηγάμε
καλό ξημέρωμα Νεφελοβάτη
::smile.:: | | Αγνή
20-05-2007 @ 19:26 | Υπέροχο σε βρήκα! | | skoutera
20-05-2007 @ 23:53 | ::smile.:: | | primavera
21-05-2007 @ 01:15 | πετάς πέρα από τα σύννεφα, σε μακρινούς ουρανούς. Πετάς όσο και να σου μάθανε πως δεν πρέπει...
Θοδωρή μου μπράβο σε αυτόν που μπορεί να το κάνει αυτό ::wink.::
γιατί φαντάζομαι πως όλοι το θέλουν!
να έχεις μια όμορφη εβδομάδα
:smile.:: | | ΛΕΩΝ53
21-05-2007 @ 04:01 | Καλημέρα Θοδωρή μου.
Πανέμορφα...τρυφερό αυτό που διάβασα.
Να σαι καλά
Ηλίας
::theos.:: | | mantinada
21-05-2007 @ 09:12 | Η σιωπή μου προς απάντησή σου (γαιτί αν αρχίσω να γράφω δε με φτάνουν δέκα σελίδες για να χωρέσει το σχόλιο)...
::wink.::
| | Νεφελοβάτης
24-05-2007 @ 17:29 | Την καλησπέρα μου Avalon. Ναι τακτικός απ τα μέρη σου. Θα το δοκιμάσω αυτό με τον άνεμο, αν και αυτό που κάνω μέχρι τώρα είναι να τον ψυχανεμίζομαι.. Μου λέει τις δικές του ιστορίες..
Καλησπέρα Στέλλα, και καλώς ήρθες απ τα μέρη μου.. Ομολογώ πως όταν αρχίσω να γράφω, δε θέλω να σταματήσω. Σε αντίθεση με το όταν μιλάω.. Εκεί πρωτιμώ να ακούω.. Πρόβες για διήγημα σα να κάνω.. Αν και απλά βγαίνουν έτσι κάποιες ιστορίες, οπότε τις αφήνω να μιλήσουν από μόνες τους, όπως θέλουν.. Θα δοκιμάσω πάντως και τα μικρότερα, να δω πως θα βγουν.
Σ ευχαριστώ Αγνή.
Καλησπέρα skoutera.
Ναι όλοι το θέλουμε τελικά. Και καμιά φορά μπορεί να το κάνουμε. Καλή εβδομάδα Νικολ.
Σ ευχαριστώ Ηλία μου.
Μια χαρά τα λέει η σιωπή σου Μαρία, είναι από τις εύγλωττες.
Καλό βράδυ σε όλους. ::smile.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
