| |
[align=center]Επέστρεψα στο δωμάτιο...
Είχα καιρό να το επισκεφθώ...
Ηθελα ξανά να μυρίσω το άρωμα απο τους πεσμένους σοβάδες...
Πάντα ήταν σκοτεινό!!!Ευτυχώς το φεγγάρι δίνει λίγο λάμψη στη σκουριά του...
Τα βήματά μου όμως μέσα του πιά δεν τα φοβάμαι...Παράξενο...
Ακούω τους σκελέτους να κροταλίζουν τις σκέψεις τους
καθώς την παρουσιά μου νιώθουν...Δεν τις άφησα ποτέ...
Υπήρχαν πάντα σε κείνο το κέδρινο καθρέφτη που αντανακλούσε το είδωλό μου
όταν φάντασμα γινόμουν στο σκοτάδι...
Οι ανθρώποι της νύχτας καπου θα...
-Οχι...δεν θα μιλήσω γι αυτούς...τώρα είμαι στο δωμάτιό μου και δεν έχουν λόγο ύπαρξης σε αυτό... -
Μια γυναικεία μορφή ξανά θα με...
-Οχι...Για έρωτες και για πόρνες που με μάγεψαν ούτε μια σιωπή δεν θ' αρθρώσω...
είμαι στο δωμάτιο μου...και θέλω να ' μαι μόνος... -
Πώς βρήκα τη δύναμη να επιστρέψω ;;;
Οι ζωγραφιές που μέσα στις φλόγες είχα παραδώσει
τα χνάρια τους συνεχίzουν ν' αναπνέουν τα χρώματά τους...
Τ' ασθματικά αποτυπώματά μου γλυστρούν και ταλαντεύονται
όπως
παλιά...
Μια ακροβασία υπέροχη...
Σχεδόν θα ήταν μαγική...
Την ανάσα του Δαίμονά μου νιώθω στα χείλη...
-Πού έχεις χαθεί ;;; -
Η νυχτωδεία των αγγελων που έχουν κρυφτεί εδώ
ακούγεται σαν ηχώ μες στο μυαλό μου...
Γι αυτό επέστρεψα όμως...
Τα φτερά τους έφερα ξανά για να πετάξουν...
Στη γηρασμένη τράπουλα ,που άφησα μπερδεμένη λίγο πριν φύγω
καθώς η οργή κι η μοναξιά μου μάχονταν μες στην αρένα της καρδιάς μου ,
ζωη ξάνα θα δώσω...
Σε μια σειρά θα βάλω τις φιγούρες και μια μουσική θ'αναστηθέι\
και θα χορέψει, σαν φλογισμένοι εραστές , ένα τανγκό μες στην ομίχλη...
- Τον κομήτη σου γυναίκα δεν έχω πια ανάγκη να μου θυμίσει πως άνοιξη
έχει μυρίσει...Την νιώθω στα μάτια μου που δακρυσμένα χαμογελούν... -
Τώρα όμως πονάω...
Μικρές πύρινες αναμνήσεις ειν' οι πόνοι στη πλάτη μου ...
Θυμάμαι ποιός ήμουν...
Ποιός είμαι..
Δεν θα ξεχάσω ποτέ...
Το τέρας που' χα σμιλέψει στο τοίχο
παντα έλεγα πως δεν του μοιάζω...
Το βλέμμα του όμως είναι εγώ...
Το χαμόγελο επέστρεψε στα ματωμένα χείλη μου...
Ο Δαίμονας και ο Αγγελος μου δεν μάχονται πια..
Κι είμαι χαρούμενος γι αυτό...
Θ ανοίξω το παράθυρο που χρόνια - αιώνες θα λεγα - φοβόμουν ν' αγγίξω...
Κι οι εποχές θα ζωντανέψουν το δωμάτιό μου...
Memento vivere...
Ενα σάλτο και...
Πετάμε!!!!!!!!!
Χαχαχαχαχαχαχαα!!!!!!!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
