Φαληρέας
26-05-2007 @ 15:35 | "Το ξέρεις πως πολλές φορές, φοβάμαι πως η καρδιά μου θα σπάσει?...επειδή κρατάω τόσα συναισθήματα φυλακισμένα μέσα της..."
Αχ! Και εγώ το ένιωθα κάποτε αυτό...
Τώρα όμως...Σνιφ... ::cry.::
Πολύ καλό...εκφράζεις τα συναισθήματά σου πολύ όμορφα...
::love.:: ::hug.:: | |
candy-candy
26-05-2007 @ 16:02 | Πήχτωσε το βράδυ. Λιγόστεψε κι ο αχός απ΄ τα κυπαρίσσια. Ανάψανε οι λαμπάδες τ΄ ουρανού. Όλα ήταν γάλα ... γάλα ... λουλακί...και σπίθες. Το ποτάμι μουρμούριζε μες τον ύπνο του κρυφά παραμιλητά. Το παιδί κείνο το βράδυ δεν κοιμήθηκε...ολόκληρο το βράδυ. Έγραψε το πιο πικρό, το πιο μεγάλο του παραμύθι.. Την αυγή ξεκίνησε. Ήταν παρηγορημένο. Είχε καταφέρει όλη τη νύχτα να μετρήσει τ' άστρα.. Να τα μετρήσει όλα...σιγά σιγά...ένα ένα...Όλα... Και τα βρήκε σωστά.
Μην με ρωτήσετε γιατί...δεν γνωρίζω να σας πω...μα αυτό ακριβώς είχα στο μυαλό μου όταν έγραφα... ::blush.:: | |
αθέρας
26-05-2007 @ 17:28 | ::yes.:: ::smile.::
απλά θαυμάσια ... η α-λήθεια σου ... !!! ... ... ...
και στο σχόλιό σου ακόμη πιο λαμπερή και καθάρια ... !!! ... ... ...
ΣΕ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ... ... ... !!! ...
και ΕΥ-ΧΑΡΙΣΤΩ γι' αυτό
::smile.:: | |
agrampeli
27-05-2007 @ 06:14 | πολύ ωραίο ::yes.:: ::yes.:: | |
Χρύσα
27-05-2007 @ 06:55 | Θέλω...όταν κοιτάς το ουράνιο τόξο να λησμονείς την αγάπη μου...γιατί το κόκκινο, είναι το πάθος...το κίτρινο είναι το φως...το πράσινο, είναι η ελπίδα...το γαλάζιο είναι τ'όνειρο...το μοβ είναι η έμπνευση...το πορτοκαλί είναι η ζωντάνια...και το καφέ είναι η γη...η ζωή...
kataplhktikos stixos...
opws kai olo to keimeno...mpravo xristianna mou gia allh mia fora...me sugkineis... ::cry.:: ::cry.:: ::cry.:: | |
Ayane_14
27-05-2007 @ 10:05 | ::love.:: ::love.:: | |
ΠΥΘΙΑ
13-06-2007 @ 03:25 | Αν θυμηθείς τ'όνειρό μου σε περιμένω κάντι μου να μου το ζωγραφίσεις.Με πιο πολλά χρώματα.Καλημέρα. | |
Άγγελος με δάκρυα
17-08-2007 @ 19:38 | Είναι ονειρικά, μαγευτικά, υπέροχα όσα γράφεις..! ::love.:: | |
 |
