| |
IV
(Αντίλαλοι και ρωγμές)
Μπορεί βέβαια να στρατολόγησαν τις πίκρες τους
και τις ιαχές των γυμνών πεύκων το σούρουπο
Άγιοι μου πόθοι λυτρώστε με. Φυγάδεψα
τον ήχο της τελευταίας νεροποντής
πάνω από νυχτωμένα σούρουπα
δίπλα στα κάστρα της οροσειράς
δίχως να χαρίσω ένα δάκρυ στον φευγάτο ηλιάτορα.
Άγιοι μου πόθοι λυτρώστε με, από την
ρημαγμένων κοιλάδων την ερημιά
απ’ τον αντίλαλο των ρημαγμένων φαραγγιών
τώρα που η λύπη αγναντεύει στα πέλαγα.
Καημοί σου, το λάλημα των τριζονιών
μ’ έναν απόηχο βαθύ ως τον θάνατο.
Άγιοι μου πόθοι, ποιος ξέρει το έρωτα,
με ποιων κοριτσιών το τρεμούλιασμα ενωθήκατε?
Ακόμα και σήμερα μπερδέψαμε
της ιστορίας το ναυάγιο με την κιβωτό
στις δεκάχρονες νεροποντές.
Ακόμα και σήμερα βυθοσκόπησες
τις ρίζες της Δευτέρας με παιδικό βλέφαρο
όπως ο γιος της Θέτιδος
βυθοσκοπούσε της Βρυσηϊδας τα βλεμματα
ζυζώνοντας με σιγουριά
της λαχτάρας το έπαθλο.
Δίχως του Ατρείδη το φρόνημα
Άγιοι μου πόθοι, μπεκρήδες ης νειότης μου!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
