| |
Ήταν το βράδυ που άναψες το φως, ήταν ξημέρωμα πάνω που όλα πήγαιναν να φωτίσουν όλα να ξυπνήσουν από τα χέρια του Ήλιου, μα ξαφνικά έχασαν το χρώμα τους.
Έχεις δει ποτέ γκρίζο τριαντάφυλλο;
Θα μου πεις σε ασπρόμαυρη φωτογραφία, μα άλλο να δεις την μελαγχολία εγκλωβισμένη και άλλο να ποτίζει τη ζωή σου.
Έχεις δει ένα Ήλιο αμαυρό να ντρέπεται για το χάλι του, ανάμεσα σε άσπρα σύννεφα που νιώθουν κι αυτά να τα έχουν χαμένα.
Έτσι
.,ναι έτσι έγινε,
όλα άλλαξαν, έχασαν το χρώμα τους, τους πήρες την ταυτότητα, τα κάλυψε η μυρωδιά στο σώμα σου
η μυρωδιά που σκέπασε τη δική σου, η μυρωδιά από άλλο σώμα.
Η δική μου αγάπη είχε το δικό της άρωμα, άρωμα κέδρου με κανέλλα αλλά το ξέχασες στις πικροδάφνες σου.
Όταν μπλέξουν οι μυρωδιές της αγάπης μυρίζει κάπως....., όχι, δεν είναι το άρωμα που μ΄ αρέσει.
Δεν έμαθες ποτέ, όποιος αγαπάει έχει το βωμό του.
Εκεί προσεύχεται και θυσιάζεται
Εκεί γεννιέται και πεθαίνει.
Μοιάζει να σταματά ο χρόνος, προσπαθεί η κάθε ώρα να βάλει λίγο χρώμα..., μα η μνήμη της λερώνει τη μπογιά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
