| |
Αυτοεξόριστος στον κόσμο της σιωπής
Σε κλαίω μνημονεύοντας Ελύτη και Καζαντζίδη.
Μέσα από τις μνήμες μου υπάρχω
Σαν ανάμνηση.
Προφήτης δεν είμαι μα η σιωπή σου με ντύνει με όνειρα.
Και το πιο μεγάλο; Το άπιαστο;
Χωρίς όρια η δική σου αγάπη.
Με ημερομηνία λήξης
τα δικά μου όρια.
Πικρές αλήθειες ανάμεσα σε γλυκές ψευδαισθήσεις,
εύκολες φυγές
σ΄ ένα έρωτα που με κάνει να υπάρχω
χωρίς να λογαριάζω το τίμημα.
Να υπολογίζω το αύριο.
Το δικό σου και το δικό μου.
Αναμένεται σύντομα μεγάλη κακοκαιρία.
Θύελλες και καταιγίδες.
Κι εγώ εκεί
γυμνός κι αανεμοδερμένος
αγάπη μου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
