| |
Χορεύω στο ρυθμό μελωδίας παλιάς
νέγρικο σαξόφωνο και τζαζ φωνές
σ' ένα ασπρόμαυρο μπαρ του '40
βρέχω τα χείλη με σταγόνες φωτιάς
τα μάτια δακρύζουν μπρος τις αναμνήσεις του χθες
τα πλήκτρα στο πιάνο λες θα ακούγονται πάντα
Το τραγούδι μιλά για μια αγάπη που σβήνει
το ποτό στο τραπέζι κατεβαίνει αργά
κουρασμένα ζευγάρια χορεύουν στην πίστα
μια γλυκιά εποχή την αθωότητα αφήνει
μια ηλικιωμένη κυρία ακόμα περιμένει τον έρωτα στη γωνιά
όνειρα που γεννήθηκαν για να μείνουν στη λίστα
Περαστικοί τρυπώνουν μέσα με τα παλτά βρεγμένα
βλέπεις στα πρόσωπα τους όσα φοβούνται να πουν
λίγο πριν τους λυτρώσει το σαξόφωνο του Μπάρι
χορεύω ζαλισμένη με τα μαλλιά μου στους ώμους λυμένα
σκέφτομαι όσα γρήγορα με προσπερνούν
ξεθωριασμένες εικόνες που η βροχή στο πέρασμα της θα πάρει
Η μελωδία στο πιάνο μια γλυκιά καληνύχτα μου παίζει
χαμογελώ στον μπάρμαν και βγαίνω στο δρόμο
με χαιρετάνε μεθυσμένοι περαστικοί
όπου και αν πάω πάντα θα με περιμένει εκεί ένα τραπέζι
με ποτό και αναμνήσεις παραδομένες στο χρόνο
στα βρεγμένα σοκάκια, μέσα στο κίτρινο φως, το Μπαρ «Καζαμπλάνκα» θα ναι πάντα
εκει...
Ευη
Μπαρ «Καζαμπλάνκα»
Κάθομαι στ' ακριανό τραπέζι δίπλα στην ορχήστρα
σκόρπιες οι νότες το μυαλό μου ταξιδεύουν
αμέτρητα χιλιόμετρα μακριά απ' την πατρίδα
αργοσβήνω μοναχός σ' ένα απόμερο μπαρ ξεχασμένο
Στο κέντρο της πίστας μια κοπέλα χάνεται στο χορό
σβήνει κι ανάβει στων βημάτων της τους ήχους
στα μάτια της καθρεφτίζονται της νιότης όλοι οι πόθοι
στα μαλλιά της κυματίζουν του πιάνου οι μελωδίες.
Έγχρωμη η παρουσία της σε σκηνικό ασπρόμαυρο
φωτεινή αχτίδα μέσα στης αιώνιας νύχτας τις αγκάλες
η βροχή στους δρόμους αρχίζει απαλά να αναπαύεται
μα στα δικά μου μάτια για μια στιγμή χάθηκαν όλα,
το μπαρ, τα τραπέζια, το πιάνο, οι θαμώνες
και μείναμε μονάχοι με την κοπέλα στο δρόμου τα σοκάκια.
Εκείνη να συνεχίζει τον τρελό και μαγευτικό χορό της
και 'γω ένας μοναδικός θαυμαστής της ομορφιάς της
να βλέπω τη γη ν' ανθίζει στα ποδιά της
και σε κάθε βήμα του ασταμάτητου χορού της
κόκκινα τριαντάφυλλα ν' ανθίζουν από την ποτισμένη γη.
Έσβησε η στιγμή κι οι πόθοι μου υποτάχθηκαν
όλα επέστρεψαν στις θέσεις τους και η μουσική συνέχιζε απτόητη
μα η μυστηριώδης χορεύτρια είχε χαθεί για πάντα
θα συνέχιζε μάλλον το χορό της στους βρεγμένους δρόμους
θα καλωσόριζε την άνοιξη στου χειμώνα την παγωμένη καρδιά
όμως εγώ θα την περιμένω γιατί η ψυχή της σίγουρα γνωρίζει
πως το μπαρ «Καζαμπλάνκα» θα είναι πάντα εκεί...
Μετέωρος ʼγγελος
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 9
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
