Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Κύκλος των χαμένων ποιητών
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
129933 Τραγούδια, 269263 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Κύκλος των χαμένων ποιητών
 Επειδή δεν βλέπω να γίνεται τίποτα με τον "Κύκλο των χαμένων Ποιητών",στέλνω το Ποίημα που έγραψα εμπνευσμένος από την αριστουργηματική αυτή ταινία.
 
Πλέουμε σε μια Θάλασσα που μας ταξιδεύει`
Φουρτούνες, τρικυμίες και γαληνέματα
Το νου μας συνεπαίρνουν.
Ταξίδεμα, συναγερτικό τραγούδημα νεράϊδων
Και ξωτικών.
Μυρωδιές και αισθήσεις που δεν μπορούν
να τις συλλάβουν άλλοι.
Αυτή είναι η μοναξιά μας.

Κάποιος μας λέει ότι είναι χρέος μας
να αποτυπώσουμε στο χαρτί τα εσώψυχά μας,
αυτά που για να βγουν μας έδωσες το λάκτισμά σου,
δάσκαλε.

Ερωτευόμαστε τον καρπό, το χώμα. Τον πόνο του
Έρωτα και του μισεμού τον κάνουμε γλυκό τραγούδι,
Βγαλμένο απ΄την σάρκα μας, απ' την ειρωνική, μα και
Παιδική συνάμα, έκφραση του Ρεμπώ.

Αυτή είναι, δάσκαλε, και η μοναξιά μας.
Αρνούμαστε την ηθοπλαστική λαίλαπα, τα άμοιρα
ανθρώπια με την ανέραστη και συντηρητική όψη.
Πεθαίνουμε στο κάλεσμα του δειλινού,
όταν η πορφύρα του, καλύπτει και χρωματίζει
Το πρόσωπό μας.

Ερωτευόμαστε, κουρνιάζουμε σε ανεξερεύνητες
αγκαλιές κοριτσόπουλων. Αφουγκραζόμαστε τις
ηδονές τους. Μετράμε τον χρόνο απ' τις αυλακιές
του ποταμού.!
Αδράττουμε την ημέρα……

Ο κόρφος μας σφίγγει την Γή. Υδρόγειος σφαίρα
στα χέρια μας, εναρμονίζει την σκέψη μας, δάσκαλε
Γινόμαστε δέκτες των αισθήσεων, καρποί του δέντρου
της ζωής.
Αδράττουμε την ημέρα……

Ευγνωμονούμε την ύπαρξη σου, που μέσα από σένα,
ανακαλύψαμε την δεύτερη καρδιά μας.
Αδράττουμε την ημέρα. Τον χρόνο της ύπαρξης μας…



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 17
      Στα αγαπημένα: 6
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
    Roios © 23-10-2004
Μετέωρος Άγγελος
23-10-2004
Μπραβο μεγαλε!!!! Πολυ βαθυ! Καταλαβες το νοημα της ταινιας...
ftx
23-10-2004
κι εμένα με τρώει να το δημοσιεύσω... αλλά καλύτερα να περιμένω τη Δευτέρα. Σαν περίληψη ο κύκλος σου, το μεδούλι!
Ηλίας Πολίτης
23-10-2004
μπομπώδες,νοσταλγικό,μεγαλεπίβολο,ουσιαστικό,οι δισδρομές της ψυχής και του μεγαλείου...ο κύκλος της ζωής..μπράβο και πάλι μπράβο..!!!!!!!
Schatzi
23-10-2004
Έδωσες μια άλλη διάσταση,πραγματικά μοναδική και υπέροχη.Τα συγχαρητήρια μου Roios...(schatzi)
Αγνή
23-10-2004
Roios, με φοβερή δυσκολία, αναβάλλω να το διαβάσω γιά το βράδυ. Θα επανέλθω!!
Ανώνυμο σχόλιο
23-10-2004
Πολύ όμορφο! Ένα ταξίδι...! (Γιώτα)
Αγνή
23-10-2004
Όλα βγαλμένα απ΄την σάρκα!!! Συγχαρητήρια. Θέλω να σου αφιερώσω κάποια στιγμή κάτι που έγραψα!!!
Μπάμπης
24-10-2004
εντυπωσιάστηκα , είναι πανέμορφο !!!
Roios
24-10-2004
Θα το περιμένω, Αγνή, με αγωνία!!!
kapnosa-v-ainigma
25-10-2004
Φίλε, Αυτή είναι η μοναξιά μας! Πολύ όμορφο, μπράβοοοοο!
ng
25-10-2004
Κι εμένα μου άρεσε!Μπράβο Roios!
annaΤi
25-10-2004
Το τελευταίο σου τρίστιχο................. Όλο καταπληκτικό... μπράβο, Roios!!!
RAVEN
29-06-2007 @ 18:47
εχω μείνει άφονος!!!Τέλειο...ειν'ένα ποίημα που αγγίζει την αύρα των μεγάλων ποιητών!!!Και τι είμαστε εμείς;Τι είσαι εσύ Roios;...ένας χαμένος ποιητής...ένας αιώνιος μαθητής!
swordfish
05-02-2008 @ 03:02
δεν υπάρχουν χαμένοι ποιητές... ει μη μόνο χαμένοι στο ''κοπάδι'' αναγνώστες!
me and me
18-10-2008 @ 14:13
o poiitis k to skotadi prin to ximeroma
k13739
14-07-2009 @ 11:25
Αυτή είναι, δάσκαλε, και η μοναξιά μας.
Αρνούμαστε την ηθοπλαστική λαίλαπα, τα άμοιρα
ανθρώπια με την ανέραστη και συντηρητική όψη.
Πεθαίνουμε στο κάλεσμα του δειλινού,
όταν η πορφύρα του, καλύπτει και χρωματίζει
Το πρόσωπό μας.

Τέλεια ταινία και θαυμάσιο ποιήμα. ::up.::
ambrosia
12-10-2012 @ 11:18
υπεροχο το ποιημα σου! ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο