Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: σκόρπιες σταγόνες ουρανού
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130256 Τραγούδια, 269332 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 σκόρπιες σταγόνες ουρανού
 
Να τολμούσες να μιλήσεις την ανάγκη σου
με γλώσσα αρχέγονη
όσο η κραυγή της αγωνίας
τη στιγμή της ένωσης
δίχως στολίδια
δίχως μάταιους ελιγμούς
να στείλεις μαχαίρια από φως
να σφάξουν τη μοίρα σου
τη μοίρα του ανθρώπου
που νιώθει τη γύμνια του
την ακριβή του ορφάνια .

«Πάει καιρός που υπήρχα μέσα μου ολάνθιστη
Σώριαζα βότσαλα στιλπνά καθάριες μέρες
στρογγυλεμένες από ήλιο αρραγή
μιαν αθωότητα ανέγγιχτη ακόμη απ’ τον καιρό.»

Κι ύστερα ήρθε το καμίνι
αχόρταγο έχασκε από κάτω
το είπαν χρόνο
τους πίστεψες όταν σου λέγαν πως
ο χρόνος δε σμιλεύεται από μέσα
μάρμαρο που φλέγεται
μόνο για τους μυημένους
σμιλεύεται απ’ έξω μοναχά.
Μα συ είσαι μέσα του
παλεύεις να αναδυθείς μέσα από
στρόβιλους σιωπηλούς
μέσα από αχρείαστα σωσίβια
και μια καρίνα τρύπια από παντού

καμίνι που φλεγόμενο
κυοφορεί στιγμές μονάχες
βγαίνουν σαν μπάλες απαστράπτουσες
σ’ έναν ανέφελο ουρανό
μα συ είσαι έγκλειστος
χαλκεύεις τις στιγμές σου
σμιλεύεις την εφήμερή σου ζήση
σ’ ένα καμίνι πετρωμένο
σε μια κόχη τ’ ουρανού

κι ο ουρανός κρυμμένος από σένα
ίσως κάποιες σταγόνες του
σ’ αγγίζουν
σαν ερωτεύεσαι
ή σαν κοιτάς τα μάτια του παιδιού σου
κείνες τις σκόρπιες ώρες
που σου’ ταξαν
αθανασία να μυρίζεις έστω λίγο
κείνες τις σκόρπιες ώρες
που αγνάντεψες –έστω κρυφά-
λιγάκι απ’ τον έξω ουρανό.






 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 7
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
ΑΙΟΛΟΣ
19-06-2007 @ 08:18
χαλκεύεις τις στιγμές σου
σμιλεύεις την εφήμερή σου ζήση
σ’ ένα καμίνι πετρωμένο
σε μια κόχη τ’ ουρανού

Εξαιρετικό Ειρήνη μου…
Πάντα η γραφή σου με συγκινεί και με αγγίζει…
Καλό απόγευμα…
::smile.::
guesswho
19-06-2007 @ 09:31
Πανέμορφο Ειρήνη! Την καλησπέρα μου ::smile.::
justawoman
19-06-2007 @ 10:06
άσβεστος πόθος για ουρανό

Πολύ δυνατό Ειρήνη μου... μα έχει ανάγκη τον ουρανό του... δώσ' του έναν τίτλο...
Αστρογιογγι
19-06-2007 @ 15:55
δίχως στολίδια
διχως σταγονιδια...
τους πίστεψες όταν σου λέγαν πως
ο χρόνος δε σμιλεύεται από μέσα ...
και μια καρίνα τρύπια από παντού
Ευγε Ειρηνη!!!
Τελειο...απιστευτο...
TAS
20-06-2007 @ 15:28
Μα συ είσαι μέσα του
παλεύεις να αναδυθείς μέσα από
στρόβιλους σιωπηλούς
μέσα από αχρείαστα σωσίβια
και μια καρίνα τρύπια από παντού

Χαρακτηριστικό σου ειρήνη μου... ::yes.::
ivikos
30-06-2007 @ 11:06
::up.:: ::up.::
montekristo
11-07-2007 @ 14:41
παράθυρο στον ουρανό...το τέλος του πόσο γλυκαίνει!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο