Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Το πέτρινο σπίτι
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
129931 Τραγούδια, 269260 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Το πέτρινο σπίτι
 Στον παππού μου..
 
[align=center][I]Πέρασαν χρόνια μα ήταν σαν χθες
τότε που με πήρες απ'το χέρι
και μου'δειξες τον κόσμο
Παιδί εγώ, μικρό, άπειρο
Άκουγα ιστορίες δικές σου
παραμύθια που υμνούσαν την αγάπη, την φιλία,
την ζωή..

Θυμάμαι τις μυριάδες βόλτες
Στην θάλασσα, μου'δειχνες τους γλάρους
και ξάφνου εξιστορούσες στιγμές απ'την πολυτάραχη ζωή τους
Λες και ήξερες.
Λες και τους ζήλευες.
Γιατί είχαν φτερά και πετούσαν ψηλά στον ουρανό.
Στο βουνό, το πέτρινο σπίτι στην πλατεία
το γεμάτο αναμνήσεις
Εκεί που το παρελθόν συνάντησε το παρόν και έγινε ένα με το μέλλον

Τα χρόνια πέρασαν
Το παιδί που κάποτε κρατούσες στα δυνατά σου χέρια έμαθε πια να στηρίζεται στα δικά του πόδια
Όλες οι ιστορίες έχουν ένα τέλος, λένε
Είτε ευχάριστο, είτε δυσάρεστο
Πάντως πάντοτε τελειώνουν
Έτσι και οι δικές μας..

Τώρα πια ιστορίες θ'ακούγονται μονάχα στα όνειρά μου
γιατί εκεί εσύ πάντοτε θα κατοικείς
Το ξέρω, είπα δεν θα κλάψω
μα οι αναμνήσεις είναι που δεν μ'αφήνουν
Ξεχειλίζουν στα μάτια μου κάποιες παλιές ευχάριστες στιγμές
Γιατί εσύ φεύγεις..

Όμως δεν θα ξεχαστείς
Θα ζεις πάντοτε μέσα μου χαρίζοντάς μου λίγη απ'την δύναμη και το θάρρος σου
Θα γεμίζεις με την επιβλητική σου παρουσία το πέτρινο σπίτι
Η φωνή σου θ'ακούγεται στα λόγια των ανθρώπων που σ'αγάπησαν και καρπώθηκαν την δική σου αγάπη
Των ανθρώπων που μένουν πίσω
μα που ποτέ δεν ξεχνούν
Ποτέ..

Θεε μου,
σ'ευχαριστώ που μας τον δάνεισες..[/I][/align]


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 6
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ
19-06-2007 @ 09:26
::smile.:: ::smile.:: ::smile.::
TORONTO
19-06-2007 @ 10:07
druGirl13, είναι το θέμα που άγγιξες πολύ συγκινητικό γι'αυτό και ευνουχίζει την προοπτική "κριτικής" ακόμα και σχολίου. Ο Ελύτης σε μία συνέντευξη είχε πει πως δεν γράφει σε κατάσταση συναισθηματικής φόρτισης. Γιατί τότε ζεί. Περίμενε να καταλαγιάσει μέσα του το συναίσθημα και να δρέψει το απόσταγμά του.
Φιλικά,
Λ.
justawoman
19-06-2007 @ 10:22
συμφωνώ και επαυξάνω τα λόγια της Μοναξιάς
::yes.::
Αγνή
19-06-2007 @ 15:58
Θεέ μου,
σ'ευχαριστώ που μας τον δάνεισες..!
::love.::
MORE(ALL THE LOVE I CAN GET)
22-06-2007 @ 17:02
ενω εγω γραφω μονο οταν ειμαι φορτισμενος συναισθηματικα...εκει διαφερουμε απο τον ελυτη...αντε και σε ενα νομπελ ::whist.:: κατα τα λλα το κοριτσι μας γραφει υπεροχα
druGirl13
24-06-2007 @ 12:25
Εγώ γράφω τα δύο τελευταία χρόνια και μόνο όταν είμαι συναισθηματικά φορτισμένη.Είναι ο δικός μου τρόπος έκφρασης συναισθημάτων και η διέξοδός μου.Ευχαριστώ πάντως όλους για τα σχόλιά σας ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο