| |
| | Τα Μάγια |  | | | Καλή σου μέρα Διαφωτιστή , Καλό δρόμο, στα μικρά και μεγάλα όνειρά σου, νομίζω ότι σήμερα με κέρδισες στα σημεία χρόνε μου.. | | |
[I]Ακολουθώ τα ίχνη σου
τα ίχνη του νου...
Σαν οφθαλμός, που αναγνωρίζει το φως
έτσι και τα πατήματά σου ,
είναι ...
τόσο γνώριμα μέσα στην καρδιά μου
που με γεμίζουν επιστροφές
και άλλες τόσες αναστροφές
ατέλειωτες διαδρομές
καταστροφές....
Όλα είναι σήμερα σε κίνηση
το δωμάτιο ακολουθεί τις στροφές του μυαλού μου
την ζαλάδα σου , το γέμισμα σου
Με σαρώνει , με αναγνωρίζει πάλι, αυτή η απανεμιά
με τσακίζει ,στα κιγκλιδώματα της μυστικής σου θύρας
Εντός και εκτός οι ίδιες παράλληλοι
οι χρόνοι οι κατάλληλοι ,σε λάθος ιστορία
Η ιστορία των μήλων , η ιστορία της Άβαλον που με κατατρέχει
Κι εσύ , πάντα στο ίδιο αμήχανο κάλλος, της θλίψης σου
να περιμένεις να λυθούν τα μάγια, του νοερού του κόσμου
Για να εμφανιστείς και να αποκαλυφθείς
σαν έκτυπο ον να δημιουργήσεις επιτέλους αρχέτυπα ζωής
που τόσο σου έλειψαν όσο ζούσες...
Αιθέριο το Βασίλειο που κατοικείς Νεράιδα μου
με τέλεια διακόσμηση και ευταξία
η τέλεια αυταπάτη μιας αγάπης Χρυσής, που χάρισες στους δαίμονες..
Το αστρικό σου φως χρόνια ξενυχτάς
και την τελειότητά σου χαρίζεις στην ανθρώπινη ατέλεια
πως να μη ακολουθήσω...
Πυκνοκατοικημένος ο κόσμος που κατοικείς
γεμάτος αλήθειες και ψέματα στην μετρική τους ισορροπία...
Σ' ακολουθώ , στο τέλμα σου
σ' ακολουθώ, στην αισθητική έκφανσή σου
στην αόρατη φυλακή σου...
Στον κόσμο των ονείρων, θα σε ζω
και στον τόπο των δημαγωγών, θα σε διεγείρω
Πορφυρογέννητη χαρά, θα σε ποτίζω
αναδυόμενη φωτιά θα καταπιώ, στα σωθικά μου
για να σ' ανάψω μέσα στο σκοτάδι...
Ακολουθώ το χρώμα ,που διέγραψε η αμυχή πάνω στο κορμί μου
στο ατέλειωτο ερωτικό πάθος
στην κατηφόρα της σάρκας, που κυλήσαμε σε χρόνο ατιμώρητο
Στο αιώνιο κρυφτό, της ατομικότητας που μας κατευθύνει
στο διηνεκές....
Εκεί θα σ' ακολουθήσω
εκεί ίσως πάλι να γυρίσω...
-Κάπως έτσι τελείωνε η ιστορία William
που διάβασα στον Αρχαίο πάπυρο της ψυχής μου
και καθώς κατευθυνόμουν στον γκρίζο ουρανό, της αφιλοσόφητης δοξασίας μου
ένα χέρι με τραβάει δυνατά προς τα κάτω και μου φωνάζει δυνατά μια φωνή:
" Δεν είναι ώρα ακόμη για σένα"
Και τότε άρχιζε να πέφτει σκοτάδι στη Θεοδρέμμονα γη
και άρχισε ο Μεσαίωνας....
[/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Ένα τυπογραφικό λάθος είμαι , που γεννήθηκε μέσα σε ανάποδες λέξεις | | | |
|
agrampeli
20-06-2007 @ 05:45 | πολύ όμορφο ::up.:: ::up.:: ::smile.:: | | Αγνή
20-06-2007 @ 11:34 | Σε έψαχνα. Θα το έμαθες.
Τα θυμάμαι τα μάγια.
...σ' ακολουθώ, στην αισθητική έκφανσή σου
στην αόρατη φυλακή σου... | | TAS
20-06-2007 @ 14:45 | Αδίκως Αγνούλα.... | | Αγνή
20-06-2007 @ 14:47 | Αδίκως τι; | | ΠΥΘΙΑ
20-06-2007 @ 15:07 | Τις πταίει άραγες;;; | | Avalon
20-06-2007 @ 16:24 | Καλησπέρα σας ,ευχαριστώ για τα σχόλια , τα νέα φτάνουν δύσκολα εδώ πάνω στο γκρίζο μου , οπότεδεν έμαθα καινούργιες ιστορίες να σας πω γι αυτό ανακυκλώθηκα...
Νιώθω πάλι ελεύθερος να ξαγρυπνήσω πάνω απο τα χνώτα σας και να στάξω λίγο ζωή απο τα εκωφαντικά μου όνειρα...
Τι να φταίει άραγε Σόφη ; Ο κόκκινος ουρανός μάλλον που δεν μας έμαθε να πετάμε , πέρα απο τη φυλακή μας...
ΤΑS ακολούθησε τη σκέψη σου εκεί μέσα κατοικώ ..
| |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
