| |
[I] "Η μεγαλύτερη μάχη που πρόκειται να συμβεί..."[/I]
Τα λόγια αυτά στριφογύριζαν συνέχεια στο μυαλό μου. Δεν μπορούσα να το πιστέψω ότι όλα αυτά που είδα στον ύπνο μου, όλη αυτή η καταστροφή που είδα θα ερχόταν στον πλανήτη μου. Από την μία πλευρά είχα τρομοκρατηθεί και από την άλλη δεν μπορούσα να το επιτρέψω αυτό. Είχα ένα πολύ ισχυρό σύμμαχο, που ήξερε όσα κανείς άλλος. Όμως υπήρχε ένα πρόβλημα. Πως θα ετοιμάζαμε την άμυνά μας; δεν είχαμε την τεχνολογία, αλλά αυτό ήταν το λιγότερο. Το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν οι ίδιοι οι άνθρωποι.
-Πώς θα προετοιμάσουμε τον πλανήτη γι'αυτόν τον πόλεμο; δεν θα μας πιστέψει κανείς. Θα με περάσουν για τρελό.
[I]"-Με αυτή τη μορφή ίσως. με την δική μου μορφή όμως θα αναγκαστούν να σε πιστέψουν."[/I]
-Δεν θα είναι καθόλου εύκολο. Οι άνθρωποι είναι δύσπιστοι και ότι φοβούνται το καταστρέφουν.
[I]"-Έχε μου εμπιστοσύνη. Δεν έχετε την τεχνολογία για να με καταστρέψετε ακόμα αλλά δεν θα το κάνετε γιατί μοιάζουμε όπως σου είπα και νωρίτερα και πάντα υπάρχει η αμφιβολία. Δεν νομίζω να καταστρέψουν κάτι χωρίς να είναι σίγουροι ότι μπορούν να τα βγάλουν πέρα. Επίσης θα κερδίσουμε την εμπιστοσύνη τους." [/I]
-Τι έχεις στο μυαλό σου;
[I]"-Πρώτα θα πρέπει να μάθεις να μεταμορφώνεσαι χωρίς την χρήση του μηχανήματος μεταμόρφωσης. Μετά θα σε μάθω να χρησιμοποιείς όλα όσα προσφέρει η πανοπλία. [/I]
Ύστερα από μερικά λεπτά κανονίσαμε να πάμε αύριο σε ένα μέρος για να ξεκινήσει η εκπαίδευση μου.
Επέστρεψα σπίτι και υπήρχε μια ωραία μυρωδιά στον αέρα. Η αδελφή μου είχε φτιάξει ένα από τα αγαπημένα μας φαγητά. Κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο. Στον Manti δεν άρεσε η ιδέα του να τρως κάποιον άλλο ζωντανό οργανισμό, αλλά ήξερε ότι είμασταν πρωτόγονοι για εκείνον και είχαμε ανάγκη το κρέας για τον οργανισμό και την ανάπτυξή μας. Για επιδόρπιο υπήρχαν φρούτα. Δεν ήταν το καλύτερό μου να τρώω φρούτα, αλλά αφού ο Mantis έκανε την υποχώρηση στο κρέας έτσι και εγώ έπρεπε να κάνω στα φρούτα. Ζούσαμε και οι δύο στο ίδιο σώμα πλέον. Για την απόλυτη συμβίωσή μας, έπρεπε να συνεργαζόμαστε απόλυτα.
Μετά το φαγητό, το πρόγραμμα είχε τηλεόραση και μετά ύπνο. Έτσι πήγα στο σαλόνι και έβαλα το αγαπημένο μου κανάλι που εκείνη τη στιγμή είχε μια ωραία ταινία με τον Eddie Murphy με τίτλο Dr. Dolittle. Μίλαγε για την ιστορία ενός γιατρού που ξαφνικά άρχισε να μιλάει με ζώα. Σε μιά παρόμοια περίπωση ήμουν και εγώ. Όχι απλά μίλαγα με ένα ζώο αλλά στην ουσία είχαμε ενωθεί. Δεν ήξερα αν ήταν τυχαίο το έργο εκείνη τι στιγμή ή όχι αλλά γέλασα ασυναίσθητα μόλις το σκέφτηκα.
Τα βλέφαρα μου άρχιζαν να βαραίνουν και αυτό ήταν σημάδι ότι είχε έρθει η ώρα του βραδινού ύπνου. Δεν με ένοιαζε αν θα έβλεπα πάλι κάτι που είχε σχέση με την προηγούμενη ζωή του Manti γιατί, αφού θα ήμουν εγώ αυτός που θα προστάτευα την γη, θα έπρεπε να μάθω όσο περισσότερα μπορούσα να μάθω για τους εχθρούς. Από εκείνη την μέρα δεν θυμάμαι να είδα άλλο όνειρο.
Το πρωί ξύπνησα νωρίτερα απ'ότι συνήθως. Πρέπει να ήταν εννέα το πρωί γιατί άκουσα τον πατέρα μου να φεύγει για δουλειά με το αμάξι. Ένιωσα τον Manti να με καλεί. Έτσι σηκώθηκα από το κρεβάτι μου και πήγα στην τουαλέτα και αφού έπλυνα το πρόσωπό μου κοιτάχτηκα στον καθρεύτη. Ήταν εκεί. Δεν χρειάστηκε να προσπαθήσω καθόλου για να τον δω.
-Καλημέρα Jim.
-Καλημέρα Manti.
-Δεν με λένε έτσι όταν έχω αυτή τη μορφή.
-Συγνώμη δεν το γνώριζα. Mantis είναι το κωδικό σου όνομα υποθέτω.
-Ναι. Το κανονικό μου όνομα είναι Lionheart.
-Σου ταιριάζει ξέρεις!
-Ευχαριστώ. Είσαι έτοιμος να ξεκινήσουμε; σήμερα θα ξεκινήσουμε την εκπαίδευσή σου.
-Ωραία. Να φτιάξω κάτι να φάω στο δρόμο και ξεκινάμε αμέσως.
Έτσι και έγινε. Κατέβηκα στην κουζίνα και έφτιαξα δύο σάντουιτς όπως μου άρεσαν, με μαρούλι, κοτόπουλο πανέ φιλέτο, ντοματούλα και μαγιονεζα. Πήρα και δυο τρία φρούτα και ξεκίνησα.
Με το που άνοιξα την πόρτα ένιωσα τον ζεστές ακτίνες του ήλιου να με αγγίζουν. Ο ουρανός ήταν υπέροχος. Καταγάλανος χωρίς ίχνος σύννεφου. Αφήνοντας το σπίτι πίσω ξεκίνησα να βρω ένα μέρος ώστε να μην τραβήξουμε την προσοχή του κόσμου με την εκπαίδευση που θα έκανα. Αυτές ήταν οι οδηγίες του Lionheart και έπρεπε να τις τηρίσω. Ήξερα ακριβώς που θα πηγαίναμε. Σε αυτό το μέρος παίζαμε όλη η παρέα όταν ήμασταν μικροί. Το παλίο εργοστάσιο ηλεκτρικού ρεύματος. Ήταν πέντε χιλίομετρα από το σπίτι δίπλα από το ποτάμι που είχαμε εκεί. Είχε κλείσει γιατί φτιάχτηκε ένα καινούργιο πιό σύγχρονο και πιό μακριά από την πόλη για λόγους ασφαλείας.
Το παλιό η πολιτεία το είχε αφήσει έτσι, ενώ μπορούσε να εκμεταλευτεί την έκταση του για να δημιουργίσει ένα πάρκο για τα παιδιά ή κάποιο άλλο χώρο αναψυχής ή διασκέδασης.
Ύστερα από μιάμιση ώρα περπάτημα και κόβοντας δρόμο μέσα από ένα δάσος φτάσαμε έξω από την πίσω έξοδο του εργοστασίου, όπου το μόνο που μας χώριζε ήταν μία πινακίδα που έγραφε [I]"ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΕΙΣΟΔΟΣ"[/I]...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
