TAS
28-06-2007 @ 06:26 | Όλο.."μια ζωής ανασεμιά"!
μα ο στίχος:Ώσπου πατρίδα να γενεί κάθε φιλί...
το ανεβάζει μια σκάλα πιο πάνω... | |
Λύχνος του Αλλαδίνου
28-06-2007 @ 06:29 | Υπέροχο! Πανέμορφες εικόνες (σε φόντο θλιψης βέβαια αλλά πανέμορφες!)
| |
CHЯISTOS P
28-06-2007 @ 07:21 | ώσπου ποστάρισμα να δούμε έτσι πάλι
όπου η ρίμα σου μας στέλνει ένα φιλί
κι ώσπου των στίχων σου να νιώσουμε την ζάλη
…μας ανησύχησες Μαρία μου πολύ !
Καλησπέρα σου !
| |
Βασίλης Ιωαννίδης
28-06-2007 @ 08:36 | ::vlax.:: (για το συναισθημα
::yes.:: (για την όμορφη γραφή) | |
Spartinos
28-06-2007 @ 09:37 | ΥΠΕΡΟΧΟ ΜΑΡΙΑ ::up.:: | |
Medelegief
28-06-2007 @ 10:40 | ::love.:: | |
katia
28-06-2007 @ 13:30 | εισαι μαλλον η μοναδικη ελληνιδα που της κανει πραγματικα καλο η δουλεια!!!
Μπραβο ρε Μαρακι.,,
Παντα με μαστορια κι εμπνευση!!! ::yes.:: | |
CHRISTOS P
28-06-2007 @ 13:50 | ::love.:: | |
poetryf
29-06-2007 @ 07:21 | Ώσπου να πλέξω της ζωής μου το μουράγιο
ώσπου να ανοίξω τις πληγές μέσα να μπεις...
Όσο κρατήσει του ερωτά μας το κουράγιο
όσο εσύ κρύβεσαι το "θέλω" να το πεις...
Ώσπου τα ουράνια να ανοίξουν κάποια μέρα
τόξα-φιλιά να νυμφευθεί και η ψυχή...
Βέλος θα ρίχνομαι στον έναστρο σου αιθέρα
και θα μαζεύω απ'τους πλανήτες αντοχή.
Ώσπου το αβέβαιο να πάρει τη μορφή σου
ώσπου να γείρω στο κορμί σου να χαθώ...
Τράβα τις άγκυρες-καράβι η ενθύμηση σου
κι εγω λιμάνι που εσένα προσδοκώ.
Μη με αποπάρεις, η ελπίδα είναι εκείνη
που προσδοκίες μου γεννά κάθε στιγμή...
Κι όταν ο φάρος που φθονώ πέρα θα σβήνει
εγω θα ανάβω για λαμπάδα το κορμί! ::love.:: | |
ΑΝΑΜΠΕΛ
19-07-2011 @ 22:25 | Πάρα πολύ ερωτικό,πάρα πολύ βαθύ.
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
 |
