| |
Στάζει μελάνι κόκκινο, απόψε η ψυχή....
Αιμάτινες σταλαγματιές,
τα φύλλα της καρδιάς, υγραίνουν....
Ζωγραφιές υδάτινες, στο χρώμα της φωτιάς....
Φεγγερά περάσματα, από του νου τα βάθη,
χαράζουν ερυθρά, αυλάκια, στο κορμί.....
Το αίμα δεν κυλάει πια στις φλέβες...
Μόνο γλιστράει απαλά, στις άκρες των δακτύλων
και στήνει κόκκινη κλωστή,
να βάψει τη σελήνη................
Ξερίζωσες, κομμάτι απ'την ψυχή μου απόψε....
Γι'αυτό σ' ευχαριστώ.........
Ανέβασες αβύσσους, άχρωμες,
που μέσα μου κείτονται,
Αιώνες....Σιωπηλές.....
Και χρώμα πορφυρό, τους έδωσες.....
Ταυτότητα, μιλιά.....
Σχήματα ορατά.......
Αβουλο όργανο, πειθήνιο, το χέρι,
στου πιο κρυφού εαυτού μου, τη βουλή.............
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
