| |
| | Ζωή μου |  | | | Από τότε που γράφτηκε όφειλε να είναι έμμετρο αλλά δε θέλω να κόψω και να ράψω τίποτα ακόμα. Κι ας είναι επανάληψη. Καλημέρα. Όλα καίγονται. | | |
Δε σε φοβήθηκα ποτέ ζωή κι ας μου ’στηνες παγίδες
ας μ' έσπρωχνες απρόσμενα στο χείλος του γκρεμού
κι ολόχαρη με πρόσταζες να κόβω το λουλούδι
που αν άφηνα στις ρίζες του δε θα θρηνούσα του χαμού.
Κι αν μου ‘δινες όσα ζητούσε η ψυχή μου, μ' ανήξερη τη λογική,
με παίδευες να τ' απαντήσω περνώντας με από φιδίσιους δρόμους
απ' αναπάντεχα τερτίπια πανικού, δεν κιότευε η αντοχή μου
ατρόμητη ριχνότανε και πέρναγε τις πύλες
εκείνες που ’κρυβες με τόση προσοχή.
Δεν ιστορήθηκα ποτέ βαριόμοιρες ιστορίες κι ας πόναγε πολύ.
Ας μ' έσερνες σε χώματα και λασπωμένους παραδείσους
αλλιώτικου θεού .
Ας έβλεπα ό,τι πιότερο αγαπώ να χάνεται σε μια στιγμή κι αέρινο
να υψώνεται, σαν σύννεφο, να βρέχει πολιτείες
σ' άλλους ουρανούς.
Μια παιδική ψυχή κρατούσα πάντα, τη φρόντιζα την έπαιζα,
της χάριζα παιχνίδια κι όσες φορές με τάραζες την έπαιρνα αγκαλιά.
Μαζί κυλιόμασταν σε κούνιες και χαρές, σε φωτεινά ταξίδια
ώσπου γινόμασταν ήλιου αχτίδες που δε γνωρίζουν μοναξιά.
Ύστερα μου ‘δειχνες την άλλη σου πλευρά και γέμιζα αγάπη,
στιγμές που ο κόσμος άλλαζε σε διάφανη ταινία,
με σκηνοθέτη που ‘ξερε πώς να σ' ελευθερώσει, με τι να σ΄ ανταμώσει
πάνω που νόμιζε κανείς πως τίποτα δεν έχει πλέον αξία.
Μα τώρα τελευταία αιμορραγώ και νιώθω μια ζαλάδα
κι όλα ρευστά είναι γύρω μου κι ας ήταν έτσι πάντα.
Το νήμα που μου χάρισες ζωή μου να σε βρίσκω
μάτωσε τόσο πολύ, τόσο που ίσως κόπηκε
ή εγώ πια δεν το γνωρίζω.
Και τώρα νιώθω να φοβάμαι και δεν ξορκίζεται ετούτο το κακό.
Μ' αφήνει ανισόρροπα να στέκομαι μπροστά στο δρόμο του τρελού.
Κι όλο μου λέει πως «κανείς δεν έζησε ποτέ του
αλύγιστος και δυνατός και όλα ήτανε παιχνίδια του μυαλού».
«Δε ζήτησα ποτέ», του είπα , «μη λυγίσω, κι αδύναμη είμαι από γεννησιμιού
σε κάθε λογής πετάγματα που καταργούν τα σύνορα του νου.
Μα πάντα σηκωνόμουνα και έβρισκα το δρόμο για κείνα π' αγαπώ,
να τα ξαναγαπήσω κι άλλα να βρω πιο μαγικά να πάρω και να δώσω».
Γελάει ο τρελός στα μούτρα μου και με τραβά απ' το χέρι
και το σημείο που αιμορραγεί πιάνει κι ας τον ματώνει.
«Βάλε δυο γάζες κοπελιά το αίμα να σταματήσεις
κι όταν ξυπνήσεις θα γελάς μ' αυτές τις παραισθήσεις».
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 17
Στα αγαπημένα: 3
| | | | | | | |
| | Κάθε μέρα με χάνω http://www.asterotropio.blogspot.com/ | | | |
|
nasios
29-06-2007 @ 02:40 | perfecto ..ειναι άσχημο να υπάρχει τοσο πόνος αλλα ο τρόπος που το ΄ περνάς ουλάχιστον σε εμένα μονάδικος ,, | | ΑΙΟΛΟΣ
29-06-2007 @ 02:41 | Μια ζωή Τζένη μου αιμορραγούμε, σεισμογραφούμε, καιγόμαστε κι από παραισθήσεις άλλο τίποτα…
Πολύ καλό το γραπτό σου…
Καλημέρες καλοΐσκιωτες…
::smile.:: | | TAS
29-06-2007 @ 02:55 | Τζένη, είναι ΠΟΛΥ! Πάρα ΠΟΛΥ!
"Ας μ' έσερνες σε χώματα και λασπωμένους παραδείσους
αλλιώτικου θεού ." ::oh.::
::theos.:: ::love.:: | | Spartinos
29-06-2007 @ 03:26 | Το νήμα που μου χάρισες ζωή μου να σε βρίσκω
μάτωσε τόσο πολύ, τόσο που ίσως κόπηκε
ή εγώ πια δεν το γνωρίζω.
ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ::up.:: | | nasios
29-06-2007 @ 03:47 | Αυτό που διάβασες είναι άπλα ένας μονόλογος που απευθύνετε αποκλειστικά στο εαυτό μου ,δεν ρίχνω το φταίξιμο σε κανέναν μα κανέναν παρά μόνο στον εαυτό μου που αφέθηκε σε κάποια λόγια σε κάποιες καταστάσεις και απλά τις πίστεψε ,όλοι οι άνθρωποι είναι το ίδιο δεν υπάρχει ανωτερότητα ,η διαφοροποίηση είναι στο θέμα του χαρακτήρα άλλοι ζουν με το να πατάνε πάνω σε άλλους και άλλοι απλά στο να είναι άνθρωποι που τους πατάνε ,κάποια μου είπε το εξής οι άνθρωποι δεν αλλάζουν ,απλά κατεβάζουνε μάσκες ,δεν είμαι ο τέλειος δεν είμαι ο σωστός όλοι κάνουμε λάθη στην ζωή μας απλά μερικοί μαθαίνουν και άλλοι απλά τα προσπερνάμε ,εγώ προσωπικά έχω μάθει να κλαίω να γελώ και απλά να δίνω αξία στα μικρά πράγματα που τελικά δίνουν μεγάλη σημασία σε αυτό που λέγετε ζωή και όταν λέω μικρά πράγματα δεν μιλάω για υλικά πράγματα αλλά για καταστάσεις ανθρώπους συναισθήματα .κάποιες καταστάσεις με κάνανε αυτό που είμαι και με κάνανε να γράψω αυτά που έγραψα ,απλά πλέον δεν ..
Καλημέρα ελπίζω να σε κάλυψα.. | | foteinos
29-06-2007 @ 03:54 | ...΄Τι ζωή.!..γελάει ο τρελλός στα μούτρα μου, με πιάνει απ' το χέρι...τα είπε ο TAS ::love.:: | | Αστεροτρόπιο (Jeny)
29-06-2007 @ 03:59 | Νάσο... ξέχασα να γράψω απ' ό,τι είδα στο κείμενό σου πως το κάνω κι εγώ αυτό, γεγονός που μεγαλώνει την απορία μου καθώς τα λάθη είναι οδηγός. Με κάλυψες ::smile.:: | | nasios
29-06-2007 @ 04:19 | http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=53925 | | ειρήνη
29-06-2007 @ 04:21 | καλημέρα παιδική ψυχή, όμορφη ψυχή ::smile.:: | | silmariel
29-06-2007 @ 05:02 | γελάει ο τρελός ,μα κάπου σαν κοιτάζομαι,το πρόσωπό του βλέπω,
το ματωμένο χέρι μου,πονάει,μα απο κείνο πιάνομαι,από κάτι σαθρό συνήθως..
η δική μου οπτική γωνία,που δεν μαθαίνω ποτέ απο τα λάθη μου..
πάλι μου έδωσες αφορμή για σκέψεις..
εισαι υπέροχη Τζενάκι..καλή σου μέρα.. | | ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ
29-06-2007 @ 05:16 | οτιδήποτε είναι δεμένο επάνω μας δεν θεωρείται επανάληψη
καλημέρες ::smile.:: | | justawoman
29-06-2007 @ 05:19 | δε σχολιάζεται βρε Αστεροτροπιάκι μου αυτό... μια ζωή κλεισμένη σε μια κόλλα χαρτί γίνεται? δε γίνεται... ξεχειλίζει
"Ας έβλεπα ό,τι πιότερο αγαπώ να χάνεται σε μια στιγμή κι αέρινο
να υψώνεται, σαν σύννεφο, να βρέχει πολιτείες
σ' άλλους ουρανούς..."
εδώ πάντως η έκφρασή σου απογειώνεται
φιλιά πολλά πολλά... και τ' άλλα δια ζώσης
::love.:: | | agrampeli
29-06-2007 @ 08:49 | Μια παιδική ψυχή κρατούσα πάντα, τη φρόντιζα την έπαιζα,
της χάριζα παιχνίδια κι όσες φορές με τάραζες την έπαιρνα αγκαλιά.
Μαζί κυλιόμασταν σε κούνιες και χαρές, σε φωτεινά ταξίδια
ώσπου γινόμασταν ήλιου αχτίδες που δε γνωρίζουν μοναξιά
πολύ πολύ ωραίο ::yes.:: ::smile.:: ::up.:: | | guesswho
29-06-2007 @ 09:54 | Κοριτσάρα μην κόψεις και μη ράψεις τίποτα..... άσε να οφείλει πάντα. ::hug.:: | | Αστεροτρόπιο (Jeny)
29-06-2007 @ 10:03 | Καλησπέρα στιχοφλογισμένα μου! Σας ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια. Σας εύχομαι ένα .... παραισθησιογόνο Σκ ::razz2.:: | | nasios
29-06-2007 @ 10:17 | χάρηκα που σε έκανα να χαμογελάσεις.. | | ΠΥΘΙΑ
29-06-2007 @ 13:02 | Μακάρι το μέλλον σου,να έχει όσο πιο πολλά χαμόγελα γίνεται.
Πραγματικά δεν σχολιάζεται,το γραπτό σου. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
