| |
Βήμα γοργό μες στης αυγής τα μονοπάτια
σιωπούν απότομα της νύχτας τα θεριά
των αστεριών ξενυχτισμένα μαύρα ματιά
που δειλιάζουν στου ήλιου τη θωριά
χρώμα παράτολμα λευκό κι ονειρεμένο
μια πολιτεία μαγική στον ουρανό
στα αλήθεια τρέμω όλα αυτά που περιμένω
κι όσα θυμάμαι προτού να κοιμηθώ
μοίρα χλωμή το φόρεμα σου ανεμίζει
στης θαλάσσης τη πρωινή την αύρα
κύμα που φεύγει ή κύμα που γυρίζει
ντύνεσαι και όσοι σε προλάβαν
φαντάσματα οι άνθρωποι περνούνε
τάχα μια ζωή ονειρεμένη
μα τ' όνειρο φοβούνται ή ξεχνούνε
σιγά σιγά τις νύχτες και σωπαίνει
φτάνει ο ήλιος να ξεράσουν την αλήθεια
όσοι δειλιάζουν και φιμώνουν την καρδιά
την αγάπη όσοι περνάνε για συνήθεια
και όσοι έχουν χάσει απ' τα μάτια τη φωτιά
Μοιάζουν σοφά όσα σου λεν όμορφα λόγια
πάντα φοβόσουν και πίσω από αυτά
κρυβόσουν και το έβαζες στα πόδια
μα πως να κρύψεις μοναχά τη μοναξιά
Βήμα γοργό μες στης αυγής τα μονοπάτια
κοίτα πως μπλέκεται η μέρα με τη νύχτα
των αστεριών κοίτα πως σφάλισαν τα μάτια
και του ήλιου πώς στα χείλη έχω τη πίκρα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
