| |
[align=center]Μιλούν για σένα οι θάλασσες
για κείνουν που δακρύζουν
εσένα κι όνειρα λειψά
γιατί, μου ψιθυρίζουν;
Μιλεί για σένα ο ουρανός
τα σύννεφα μετράει
πρόσεξε κι έρχεται βροχή
που εσένα κουβαλάει.
Πόσο ν’αντέξω για σένα να πιώ,
τα μάτια βουρκώνουν και τέλος,
καθρέπτης, ζωή μου ,δεν ζω.
Πόσο για σένα πια να φοβάμαι,
διπλός σκοπός, στα χείλη σου δάκρυ
κι εμένα πια, δε με λυπάμαι.
Μιλούν για σένα οι καρδιές
και σιγοτραγουδάνε
ο πόθος που’χεις στο μυαλό
κι η αγάπη, πως λυγάνε.
Μιλώ για σένα από ψυχή
ορκίζομαι ,σου λέω,
κι ο έρωτας σαν την πληγή
μέσα μου είν’ και κλαίω.
Και πως θ’αντέξω ,τη μέρα, τη νύχτα
λόγια για σένα παντού σαν ηχούν
θα είμαι μόνος,στα χείλη μου πίκρα
κι αλαβάστρινα είδωλα ,σ’εμένα μιλούν.
Πως θα ανέχομαι τα όνειρα όταν κοιμάμαι
γελώντας θα πέφτω, μισά να θυμάμαι.
Μιλάει για σένα ο καιρός
σαν τρέχει ,προσπερνάει
φόβους και λάθη μοναξιάς
για μένα κυνηγάει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
