| |
[align=center][B][I]Χαμένα όνειρα και ελπίδες
Είδα το Θεό σήμερα και ήταν κόκκινος..
Τον πλησίασα αλλά τραβήχτηκα..
Τα ρούχα Του ήταν βρεγμένα..
Τα μάτια Του έσταζαν αίμα..
Στάθηκα δίπλα Του και τον ρώτησα τι είναι αυτά που φορά..
Με κοίταξε στα μάτια και απάντησε..
«Τα δάκρυα που τόσα χρόνια κρύβεις πίσω απ’ το χαμόγελό σου μάζεψα στις χούφτες μου και έβρεξα το χιτώνα μου.. Το αίμα απ’ της πληγές που δεν επουλώθηκαν ποτέ μ’ έβαψε κόκκινο.. Τα μάτια μου δεν παύουνε στιγμή να σου ζητάν αγάπη , με αίμα αντί για δάκρυ..»
Και εγώ τα άκουγα σαστισμένη, απορημένη..
Κοίταξα πίσω Του, τον Παράδεισό Του..
Έναν Παράδεισο τόσο λευκό..
Έναν παράδεισο όμοιο με τα μάτια Του..
Και χάθηκα στο βλέμμα του Παραδείσου..
Και όσο αυτό με τροφοδοτούσε αγάπη τόσο εγώ χανόμουν μέσα του..
Ένα δάκρυ κύλησε απ’ τα μάτια μου..
Δεν είχε σχήμα δακρύων..
Ήταν ένα αλλόκοτο μαύρο πράγμα..
Φοβήθηκα..
Ήταν όλα τα μυστικά μου..
Ήταν όλα αυτά που φοβόμουν..
Ήταν η ζωή που αρνήθηκα από φόβο μην χάσω αυτά που έχω.. ήμουν ΕΓΩ..!
Και τότε τρόμαξα απ’ την αλήθεια του και έτρεξα μακριά Του..
Καθώς έτρεχα τον άκουσα να μου λέει..
«Θα σε περιμένω..»
Είδα το Θεό σήμερα και μου είπε ότι θα με περιμένει ή ήταν απλά ένα όνειρο ελπίδας μεσ’ την απελπισία της πραγματικότητας;
[align=right]Δ.Σ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
